ଆଧୁନିକ ନାରୀ

କଳିଯୁଗ ରୀତି ବିପରୀତ ନୀତି

ପାପ, ପୁଣ୍ୟ ବୋଳା ଧରା,

ଆଜି ନାରୀ ଏଠି ନିଜେ ନିଜ ପାଇଁ

ନିରାଶ୍ରୟା ମଣେ ପରା ।

ଆଧୁନିକ ସାଜି ଦୁଃଖକୁ ଅର୍ଜଇ

କଳି ର ବିସ୍ତାର ଲାଗି,

 ଅଶାନ୍ତି ର ନିଆଁ ସର୍ବଗିଳା ହୋଇ

ବିନାଶ ର ମୂଳଭାଗୀ ।

ନିଜ ଆତ୍ମ ଗୀତା,ଦର୍ଶନ, ସଂହିତା

ମନ ସ୍ଥିର ଆତ୍ମା ଯାର,

ସତ୍ୟ ଆଭୂଷଣ ସୁବର୍ଣ୍ଣ ପରିତା

ମନ୍ତ୍ରାୟିତ ସୁଆଚାର ।

ନାରୀଶକ୍ତି ଏଠି ନାରୀକୁ ଅଜଣା

ପତିବ୍ରତା ଧର୍ମ ନାହା,

କଳିଯୁଗେ ଗୋପ୍ୟ ସେହି ପତିବ୍ରତା

ସୂର୍ଯ୍ୟ, ଚନ୍ଦ୍ର ସାକ୍ଷୀ ତାହା ।

ପତିବ୍ରତା ଧର୍ମ ଅସାଧ୍ୟ ସାଧନ

ସୁଚରିତ୍ର ଗୁଣ ଯାର,

ଆଜିବି ସାବିତ୍ରୀ ସର୍ବ ସଙ୍କଟରୁ

ସ୍ୱାମୀଙ୍କୁ କରେ ଉଦ୍ଧାର ।

ପୁଣ୍ୟବତୀ ନାରୀ ଅଂଶ ଦେବୀଙ୍କର

କଳିର ପ୍ରଭାବ ଦୂରେ,

ପଦ୍ମପତ୍ରେ ଜଳ ଦୁଃଖ, ସୁଖ ତାର

ସଂସାର ମନ୍ଦିର କରେ ।

ଚରିତ୍ରର ଗୀତା ଭଗବତୀ ମାତା

ହୃଦ ବ୍ରହ୍ମ ସ୍ଥାନେ ସ୍ଥିତ,

ନାରୀର ମର୍ଯ୍ୟାଦା ସଂସ୍କାରର ଗୀତା

ସ୍ୱୟଂ ହୋଇଥାନ୍ତି ଯୁକ୍ତ ।

ସଦାଚାର ନୀତି ନମ୍ରତା ମନ୍ତରେ

ସତ୍ତ୍ୱଗୁଣେ ନାରୀମତି,

ସର୍ବ ଦେବା,ଦେବୀ ଆନନ୍ଦ ଚିତ୍ତରେ

ଗୃହ ବୈକୁଣ୍ଠେ ରୁହନ୍ତି ।

ବିପଦ ପ୍ରସାରେ ମହାବଳୀ ହୋଇ

ସଙ୍କଟର ତୁର୍ଯ୍ୟନାଦେ,

ଆତ୍ମା ଅବିଚଳ ପତିବ୍ରତା ଶକ୍ତି

ସଞ୍ଜିବନୀ ମନ୍ତ୍ରାଯୁଧେ ।

ସୁଗୁଣ, ଦୁର୍ଗୁଣ ଚେତନା ତା ପାଇଁ

ଅର୍ଥ, ଅନର୍ଥର ମୂଳ,

ନିଜ ପାଇଁ ନିଜେ ବଇରୀ ସାଜଇ

କାଳ ବଶେ ଫଳା, ଫଳ ।

ଆଧୁନିକ ହେବା ଅର୍ଥ ନୁହେଁ କେବେ

ନାରୀ ଶୃଙ୍ଖଳା ରହିତ,

ସମାଜ ସଂସ୍କାରେ ଯୁଗର ପ୍ରଭାବେ

ଆଦର୍ଶ ରଖେ ମହତ ।