ଆ ଜହ୍ନରେ ତୋଳିବା ଘର !

ମଉଳିନି ତୁମ ଜହ୍ନର ଜୋଛନା

କଳା ବାଦଲଟା ରହିଛି ଦୂରେ ।

ସପନ ସଉଧ ଭୁଶୁଡି ଯାଇନି

ପଛକୁ ଲେଉଟି ଦେଖତ ବାରେ ॥

ତୋ ମନ ମନ୍ଦିରେ ହୃଦୟ କନ୍ଦରେ

ତୋଳିଥଲୁ ଘର ମୋରି ପାଇଁ ।

କହିଥଲୁ ଦିନେ ଏତେ ଭଲପାଉ

ମୋର ଯାହା ସବୁ ତୋରି ପାଇଁ ॥

ଭଲ ପାଇବାକୁ ନିଜର କରିକି

ସବୁ କରିଦେଲି ତୋ ନାଁ ରେ ।

ସପ୍ତମୟ ପ୍ରୀତି ଜ୍ୟୋତ୍ସାଭିଜା ରାତି

ସାଇତି ଥୁଲି ଯା ମୋ ଜୀବନରେ ॥

ଏବେ ତୁ ସାଜିଲୁ ବାହୁଡା ପଥକ

ଆଖିର ସପନ ରହିଲା ଅଧା ।

ହାରିବା ଜିତିବା ମଝିରେ ରଖ ତୁ

ବାଣ୍ଟି ନେଲୁ ସବୁ ଅଧା କୁ ଅଧା II

କଥାଥିଲା ତୋର ମୋର ଏଇମିତି

ଦୁହେଁ ଦୁହିଁଙ୍କୁ ଖୋଜୁଥିବା !

ପୃଥିବୀ ପୃଷ୍ଟରେ ହେଉ କି ନ ହେଉ ଆ ଜହ୍ନରେ ଘରଟେ ତୋଳିନେବା !

...ଚନ୍ଦ୍ରକାନ୍ତ ନାୟକ !