बाबू फाकड्या

सगुणा सुपेकरणीचा तमाशा गावामध्ये येणार अशी बातमी गावात आली, आणि बाबू फाकड्याने आपल्या मिश्या ताठ केल्या.

त्याच दिवशी सांच्याला रिक्षा मंदी बसून भोंगा वाजायला लागला 

खुशखबर! खुशखबर! खुशखबर! दोन दिवसांनी रविवारी गावच्या येणाऱ्या जत्रला सगुना सुपेकरर्णीचा तमाशा ठेवला आहे हो, तरी पंचक्रोशीतील आबाल वृद्ध पुरुषांनी त्याचा लाभ घ्यावा.

संध्याकाळी भोंगा फिरल्यावर बाबू फाकड्या अजूनच जोमात आला आणि दोन दिसाची तयारी करू लागला.

या बाबू फाकड्याला तमाशाच लई याड 

आता ह्याचं नाव बाबू फाकड्या कसं पडलं ?

ह्याचं नाव खरं बाबू सुतार, पण गावातला पैलवान !

कधीतरी एक दोन सुकड्यामुखड्या पैलवानाला याने चित केलं आणि तिथपासून तो स्वतःला बाबू फाकड्या म्हणू लागला, त्यामुळे सारा गाव देखील त्याला बाबू फाकड्या म्हणत असे.

त्याचा तमाशाचा नाद साऱ्या गावाला माहित होता, आणि त्याची कारभारीन कशी कडक आहे ते देखील समद्या गावाला ठाव होतं.

वर्षाचे बारा महिने कुठल्या ना कुठल्या गावी तमाशा असायचा, फक्त सुगीचे चार महिने सोडले तर गावोगावी जत्रा आणि तमाशा.

नसेल कुठे तर तो एखाद्या फडावर जाऊन तमाशा बघायचा.

तसा बाबू फाकड्या बायकोला घाबरून होता ,त्यामुळे कधी घरातल्या पैशा दागिन्याला हात लावायची हिंमत झाली नाही. 

एकदा बाबू फाकड्याने सासर्‍याने दिलेली मनगटातली सोन्याची पोची मोडली आणि तमासगिरणीवर पैसे उधळले, बायकोला समजल्यावर बायकोन अक्षरशा निरगुडीच्या फोकाटीने त्याला मारला होता आणि सगळ्या गावात चांगलीच वरात काढली होती. तेव्हापासून तो बायकोला चांगलाच घाबरून होता.

त्याच्या कारभारीन आपल समद दागिन , एका पत्राच्या ट्रंकेत भरून त्याला कुलूप लावून बारा महिन आपल्या कमरेला किल्ले ठेवायची.

बाबू फाकड्याच्या पै आणि पैचा हिसाब घ्यायची. तरीपण तो तमाशासाठी चोरून मारून कुठेतरी लपवून पैसा ठेवायचा कामाचा सगळा हिसाब तिला कधी द्यायचा नाही. 

ज्यांचं काम घेतलेलं असायचं  त्यांना सांगून ठेवायचा "माझ्या कारभारणीला किती पैशाचा व्यवहार झाला सांगू नका, नाहीतर अशी कामात पाचर मारून ठेवल की तुमच्या बापाच्यान समजायचं नाही काय बिघडलय"

लोकांना काय काम अशी मतलब शिवाय बाबू फाकड्या कामाला पट्टीचा सुतार होता, कधी कधी घरातलं किडूक मिडूक हंडा कळशी अलगद उचलून बाजार दावायचा आणि तमाशाला जायचा. 

त्याला अडवून अडवून बायको थकली, याच्याकडे पैसा कुठून येतो हे तिला समजत नव्हतं. 

आता उद्याला कारभारी नक्कीच तमाशाला जाणार हे तिला माहितीच होतं ती पण त्याला अडवण्यासाठी दरवेळी वेगळी वेगळी इगत लढवायची. 

संध्याकाळ झाली आणि बाबू कधी एकदा कानातितील बत्त्या पेटतात, आणि ढोलकीचा आवाज येतो इकडे कान लावून होता गावकऱ्याची जेवण खावण झाली, बायांनी भांडी घासायला घेतली की पुरुष मंडळी तमाशासाठी सटकायची.

आज जेवण झाले पण बाबूची बायको मंजुळा भांडी घासायला 

घेईना . 

आज बेत पण बाबूच्या आवडीचा, अहो! अगदी साधासुधा बेत बाबुला आवडायचा .

तो म्हणजे बेसन भात ,घाटावर भात कमी, लोक भाकऱ्या खायचे त्यामुळे बाबूला बेसन भात आवडायचा.

 आज बायकोने झणझणीत मिरचीचा ठेचा ,खोबरा लसुन घालून बेसन, आणि बाजरीच्या भाकरी धोपटल्या सोबत वाडगाभर दही पण दिलं मग काय बाबूची स्वारी खुशच.

मंजुळा आज काय भांडी घासायची नाय?

 नाय! आज मला लय झ्वाप आली हाय. 

मंग जा ना झोपायला उद्या सकाळच्याला घास भांडी 

कारभारी मला एकटीला भ्या वाटतंय 

सगुना घरात एकटीच होती उन्हाळ्याची सुट्टी असल्याने पोरं आजोळाला गेली होती. 

अगं एवढी वर्ष झाली या घरात राहतेस

 आव पण रम्या आणि बंडी सोबतीला असतात त्यामुळे तुम्ही कुठेही बोंबलत गेला तरी मला काही भीती वाटत नाही पण आज मला भ्या वाटतंय तुम्ही थांबा ना जरा सोबत. 

अग पण

पण बिन काही नाही आज मी जरा लाडाला आले.

 अग पण आजच का लाडाला आलीस 

माझी मर्जी 

मंजुळान बाबू फाकड्याच्या गळ्याला मिठी मारली, मग काय पुरुषच तो पागळला.

एक तर बायको कधी नीट बोलत नाही बारा महिने नुसती वसवस ओरडत असती. आज स्वतःहून लाडाला आली आता हिचा लाड पुरवला पाहिजे. तमाशाला काय जरा उशिराने जाऊ असा त्याने विचार केला. 

धनी वाकळ टाका मी आले.

असं म्हणून ती न्हाणी घरात गेली

 बाबू फाकड्याने इकडे हात्रुन टाकली आणि बायकोची वाट बघत बसला .

मंजुळा जरा वेळाने हात्रुनावर आली आणि बाबू फाकडे ने तिला जवळ ओढले, मग काय मंडळी जे एका पुरुष आणि बाईत, जे नवरा आणि बायकोच व्हायचे ते झाले.

अर्ध्या तासात बाबू फाकड्या घोरायला लागला.

जागं झाल्यावर आपलं धोतार आणि पैरण शोधू लागला पण कुठे काय मिळेना.

मंजुळे माझं धोतर पैरण कुटय

मला काय ठाव 

अगं हितच तर बिछान्यावर होती ना कुठे गेली 

अहो मला काय ठावं शोधा की आपले कपडे, 

बाबू फाकड्याने अंगाभोवती कांबळ घेतली आणि आपले कपडे शोधू लागला. त्यावर मंजुळा छद्मीपणे हसली. 

अगं चांडाळणी तूच माझे कपडे लपवले 

मला हो काय करायचे तुम्ही काय एरवी मला ऐकता काय जाताच ना तमाशाला. 

मग माझे कपडे कुठे गेले 

शोधा शोधा घरातच असतील 

तेवढ्यात बाबू फाकड्याच्या डोक्यात लख्खन प्रकाश पडला, तो धावत धावत न्हाणी घरात गेला पाहतो तर त्याचे सगळे कपडे पाण्यात भिजवून ठेवलेले होते.

अगं कैदासनी आता मी तमाशाला कसा जाऊ 

जा माझं लुगडं नेसून फिदीफिदी हसत मंजुळा बोलली.

तिकडे ढोलकी वर थाप पडू लागले त्याचा आवाज कानात घुमत होता घुंगरू वाजत होती आणि बाबू फाकड्या अंगाभोवती कांबळ घेऊन रागा रागाने घरभर नाचत होता बायकोला शिव्या देत होता 

चांडाळणीने एक कपडा सुका ठेवला नाय, गोड बोलून अंगावरची कापड सुद्धा काढून घेतली. 

मारली मारली बाबू फाकड्याला पाचर मारली. असे म्हणून रागा रागाने घरभर फिरत होता आणि आता मंजुळा खुशाल डाराडून झोपून गेली होती.