येशील का परतून.....

ग्रिष्मतप्त आदित्य मेखला 

गात्रोगात्री लिप्त उष्म शलाका

कासावीस अवनी क्षमाशील निश्चला

घाली आसोसून साद कृष्णमेघ सख्याला|१|

तृषार्त धरित्री ही उसवता

गात्रे पिडीली व्रण भेगाळता

लतावेलींठायी असे आतुरता

कधी बरसुनि देशी तृप्तता?|२|

संपला वसंताचा बहर

तप्त ग्रीष्माने मांडला कहर

अग्निदग्ध किरणांचे विखार

सख्या रे, सांग कधी बरसशील अनावर?|३|

तव भेटीस आतुर रजःकण

उधाणले हे बेधुंद यौवन

निपचित गात्रे अन् शिथिल ही मन

सख्या रे, कधी बहरणार हे जीवन?|४|

ठायीठायी भास हे मृगजळाचे

कोंडती श्र्वास हे अंतरीचे

विलगती शुष्क ओष्ठ तव प्रियेचे

सख्या रे, भास वेडे सरीवर सरींचे|५|

कधी मुसळधार तू बरसशील?

मृद्गंधाचे अत्तर कधी शिंपशील?

कवेत मजला कधी रे घेशील? 

सख्या रे दिवाणे स्वप्न कधी साकारशील?

परतुनि केव्हा तू येशील?|६|

मुग्ध ओष्ठी आस निरंतर

पिडीले विषाणूंनी हे चराचर

साहवेना हा छल करी बेजार

करशील का त्यास हद्दपार

सख्या रे बरसशिल का अनिवार?...|७|