विशाल कुत्रा

आज सांगावी वाटते एक कविता भारी

थोडी विचित्र अन थोडी दमदारी

बनून आपल्या कल्पनेचा पुढारी

एकवावी वाटते माझी कल्पना भारी

होत एक गाव थोडं विचित्र सारी

राहायचे तिथे थोडे माणसं हजारी

आनंदी त्यांच जीवन अन शान होती भारी

पण एक दिवस घडल असं जणू काटे शहारी

गावात आला एका कुत्रा बनून दमकट भारी

आकार होता त्याचा जणू डायनसोर सारी

त्याच्या पुढे माणुसही वाटायचा चिरकूट धारी

कुत्रा होता विशाल अन होता भयानक भारी

गावात ठेवला त्यानं पाय बनून कलंदर वाणी

सगळे धावाले लागले जीव मुठीत घेऊन सारी

माणसांना वाटल हा आता आपल्याला मारेल भारी

खाऊन टाकेल आपल्याला अन आपण होवू स्वर्गवारी

त्याच्या भीतीने गावकरी पळाले लागले सारी

घेऊन मुठीत जीव गावकरी धावले तर तर तारी

काही लपले घरात बनून स्वतः सावकारी

तर काही घुसले दुसऱ्याच्या घरात सुर सुर सुरी

तो कुत्रा होता विशाल टनत्कारी

त्याला पाहून माणूस घाबरून होता भारी

काही माणसानी केली त्याच्याशी लढण्याची तयारी

म्हणून काढल्या घरच्या जुन्या गंजलेल्या तलवारी 

कुत्रा आला गावाच्या मध्ये अन् पाहू लागला वरून 

मंग आला कुत्रा खंब्यापाशी अन् गेला सु सु करून

सु सु करून झाल्यावर तो गेला गाव पार सोडून 

ते सगळं पाहून गावकरी हसले पोट भरून भरून 

सगळं पाहून गावकरी हसले पोट भरून भरून