तो पाऊस अन् ती

पाऊस तो अन्

ती वेडी अवनी

जणू आतुरलेली

अधीर सजनी

थकले डोळे तिचे

वाट त्याची पाहून

आठवांचे कढ येती

मनाचे बंध तोडून

दिली होती वचने

मनाच्या बद्धतेची

कितीही गेले उन्हाळे

तरी वर्षेत बरसण्याची

आज तो बरसला

होऊनी रे बेभान

अवनीचाही आज

वाढला होता मान

संपलेच आता हे

गहिरे क्षण विरहाचे

रमणीय दृश्य पाहा

अवनी वरुण मिलनाचे