मानसीचा चित्रकार

रात्रीच्या चांदण्यात एकटाच बसतो

चंद्राची धडपड आसुसलेल्या नजरेनं पाहतो

चंद्राचं ढगाआड डोकावनं दुरूनच पाहतो

का कोणास स्मरून उगाच हसत बसतो

अबोल चंद्र मला ढगाआडून खुणावतो

कोरड्या जगात उगाच मी स्वप्न रंगवतो

हवं हवंस ते रूप चंद्रात पाहतो

कळत नाही उगाचच मी कोणात हरवून जातो

पावसाच्या सरींसोबत आठवणींचा झरा पाझरतो

मानसीचा चित्रकार मी आभास रेखाटतो