माझ्या मना

माझ्या मना बन तू दगड आता तरी

सोडू नको आशा अंत झाला जरी

देण्यातले सुख हे नसे घेण्यात रे

सोसून घावांना दगड बनला हरी

होतील सार्थक साऱ्याच इच्छा तुझ्या

होऊन फूल तू दरवळ सुगंधापरी

आजन्म बंधक नात्यात असतो जगी 

सरणावरच होते सुटका अशी खरी 

कर्माविना नाही माणसाला गती 

शोधून सापडतो देव हा अंतरी