बाप माझा शेतकरी

साऱ्या जगाचा पोशिंदा

खातो कष्टाची भाकरी

अभिमान वाटे जीवा

बाप माझा शेतकरी

असो ऊन वा पाऊस

झेले दोन्ही अंगावरी

दाना-दाना पेरुनिया

पीक येई सोन्यापरी

येता पावसाची सर

रात्रंदिन ध्यास धरी

राबे शिवारात असा

पाणी रक्ताचे तो करी

जपे लेकरा सारखे

चिंता कधीच न सरी

येता अंकुर बियांना

पाहे त्यातच श्रीहरी

पीक होता डौलदार

भासे शेती भरजरी

फळ कष्टाचेच मिळे

कर्म हेचि अष्टौप्रहरी

असे कणा भारताचा

शेती आणि शेतकरी

श्वास कृषि जगताचा

ठेवे शेतीला अंतरी