Library
कोप प्रकोप
कोप प्रकोप
हल्ली
येत नाही ढगांना
खळखळून हसायला
भुई आतुरलीय थेंब टपोरे मिठीत घ्यायला
रोजचं होतं पोटूशी आभाळ
प्रसवपिडा ही ऐकू येते त्याची
पण प्रसवण्याआधीच पडतो दुपाव
उनाड वाऱ्याच्या
आघाताने
मग
पाण्यानं भारलेले ढग
पसार होतात गावच्या वेशी मधून
दिवसभरासाठी
येणाऱ्या दिवसांकडे
बोट दाखवून
निसर्गाच्या
या पोरखेळानं
बापाच्या चेहऱ्यावर आलेलं
चिंतेचं सावट स्पष्टपणे जाणवतं
त्याच्या कपाळाला पडलेल्या आठ्यांमधून
अचानक बांधावर आलेल्या सावकाराला पाहून
उगीचच घालमेल होते मग त्याच्या जीवाची
अन् त्याची भिरभिरणारी नजर जाते
येड्या बाभळीच्या झाडाला टांगलेल्या
एन्ड्रीन च्या डब्याकडे....!
पण...
त्याच क्षणी आठवतो त्याला
माझा निरागस चेहरा आणि
दररोज सकाळ संध्याकाळ
मणी मंगळसुत्राला डोळ्यांना व
मस्तकाला लावून देवाला
प्रार्थनारी माझी माय...!!
अन् मुसळधार बरसून जातात
त्याच्या पापणीत दाटलेलेले ढग...!!
