कोजागिरी

जस चांदणं दुधाळ

तीच बोलणं मधाळ

अशी सुंदर ही नार

जशी अर्ध चंद्रकोर ।।

कटी नाजूक शेलाटी

अंगी चंदनाची उटी

रंग गोरा केतकीचा

गजरा हा मोगरीचा ।।

काळे कुरळे कुंतल

बट रुळे भाळावर

हरिणीच्या नजरेने

वाट पाहे भीरभिर ।।

सखा येता प्रियकर

लाजुनिया झाली चूर

जरी झाली गोरिमोरी 

परी फुलले अंतर ।।

असा साजरा साजन

त्याची सजनी साजरी 

पूर्ण चंद्र तो नभीचा

त्याची वधू कोजागिरी ।।

अश्विनाच्या चांदण्यात

अशी रात बहरली

वृष्टी सुखाची जाहली

तिची काया मोहरली ।।

धरित्रीच्या उदरात

नवी बीजे अंकुरली

चाले सुखाचा सोहळा

किती युगे ती लोटली ।।