*कौतुक आपले*

होऊनी मी हिरमुस ,                   

सोडियला निश्वास,                     

किरण आशेचा,

तुम्ही दाखविला....!

घेऊनी मग लेखणी,                     

करूनी मनधरणी,                    

गजाननास वंदुनी ,                      

आले शब्दांच्या नगरी....!

भेटले इथे अष्टाक्षर ,चारोळ्या,               

शब्द शंकरपाळे,उखाणे,                  

गीत- कविता ,भजने, कादंबरी ,              

कथा नि चित्रकाव्य ...!

अक्षरांशी दिलखुलास मैत्री ,          

व्याकरणातील नियमावली ,               

चिन्हं, बारिक खाणाखुणा ,                 

यांचे धडे पक्के केले...!

इतक्या या वळणावर,                  

मिळाला जीवनास रस ,                   

धन्य धन्य मोठे फार,                 

मनापासुनी उपकार.