काळोखी रात्र

त्या रात्री नाचवती दिवट्या 

पसरल्या धरणीवरती कवट्या

नैवेद्य ला रक्ताचे पाट

भीषण आहे ही अंधारी वाट

नको पडू घराबाहेर

घेऊन जातील तुला जगाबाहेर

कितीही लागली चाहूल

नको टाकूस पुढे पाऊल

घास होशील अनिष्टतेचा

उंबरठा ओलांडशील जर रातचा

भयावह हे सारे 

मार्ग बंद होतील तुझे रे... 

जाळ्यात ओढला जर एकदा

मरण भोगशील क्रित्येकदा

राहशील भटकत सदा

या मृत्यूलोकात