जीवनदायिनी

गाईचा राखतात मान

बाईचा मात्र अपमान

संस्कृती आहे कुठली

मिळतात छळणारे बाण.

सर्वस्व वाहून जीवनाचे

फुलवते संसाराचा मळा

रंग भरते आनंदाचा

पण तिच्याच नशिबी कळा . 

सहन करून सगळे

संसाराचा बनते पाया

झिजून झिजून जगताना

बदलून जाते काया.

जीवनदायिनी सगळ्या विश्वाची

दुर्लक्ष करते स्व- इच्छांना.

गृहसौख्य हेच असते

ठाऊक तीच्या निष्ठांना.

कष्टदायी मानत नाही

आनंदी भाव खरा

तिच्या डोळ्यात असतो

नेहमी वात्सल्याचा झरा.

 स्रीच असते आधार

सगळ्या मानवी समाजाचा

तिच्याच हाती असतो

अधिकार नव निर्माणाचा.