भेट

ऐकून कहाणी माझी

सोडले मौन चाफ्याने

कल्लोळ नभाने केला

बरसले थेंब ताफ्याने

वाऱ्यावर पसरत गेली

विरहाची दुःखद गाथा

मारवा पसरला गगनी

वटवृक्ष टेकवी माथा

ती होती अन मी होतो

नाट्यात गुंफली पात्रे

प्रीतीचे बंधन होते

आकंठ बुडाली गात्रे

क्षण वसंतातले सरले

ग्रीष्माचे चटके बसले

सोडून सखी मज जाता

का दैव विखारी हसले

डोळ्यात दाटले पाणी

श्वासात विराणी उरली

अश्रूंची भरली ओंजळ

भेटीचा शेवट ठरली