आठवणींचा शामियाना नकळत उभारला

आठवणींचा शामियाना नकळत उभारला जातो 

प्रेमाच्या दलालीचे खांब रोवले जातात 

हळुवार एकेक आठवण नकळत 

त्या खांबावरून वेलीसारखी चढत जाते 

मग विरहाचे ऊन

 सावलींनी झाकले जाते 

ती प्रत्येक भेट , ते स्थळ ,

 ते एकत्र घालवलेले क्षण

असेच बिलगून असतात 

डोळे बंद करताक्षणी 

झपकन पंख पसरतात 

तू होतीस तेव्हा सुद्धा आणि तू नसताना पण 

हे सारे माझे अबोल साथी असतात 

शामियाना असाच उभा असतो 

मी मात्र तळमळून त्याखाली 

नित्य तुझी वाट पाहत असतो