आम्रवृक्ष

जरी जीर्ण झाला इथे आम्रवृक्ष

तरी कर्तव्यात सदा असे दक्ष।।१।।

असे छाटलेली डहाळी जयाची

तरी सोडली ना उभारी मनाची।।२।।

फळे गोड द्यावे जगाला सदाही

न सोडी स्वतःच्या गुणा तो कदाही।।३।।

असे जेवढा तो जोश खोडामधे 

फळांच्या रूपाने जगा देत जातो।।४।।

वाढते आयुष्य तनू क्षीण होते

पित्याच्या हृदयी ये प्रेम भरते।।५।।

सदा त्यास ठावे नेहमी झिजावे

असे ते मुलांना सदा देत जावे।।६।।