आई तुझे थोरपण

नुसत्या तुझ्या असण्याने

घर जणू गोकुळ बनते

तुला पाहता सकलांच्या

मुखावर हास्य  फुलते

तुझ्या वाचून या घराची

अवकळा काय सांगावी

घराचे  घरपण जाऊन

गोठ्याची अवस्था यावी

प्रेम  सरिता वात्सल्याची

निर्मळ गंगा झरते अशी

अविश्रांत तू झिजते आहे

अखंड जळते ज्योत जशी

तुझा रांगडा हात फिरतो

जेव्हा माझ्या पाठीवरती

फिकी वाटते मला तेव्हा

स्वर्गीच्या सुखाची महती

संस्काराची खाण माऊली

प्रत्येकाच्या नशिबी यावी

प्रत्येकाने सांज सकाळी

माऊलीची  महती गावी