STORYMIRROR

स्वप्नील चंद्रकांत जांभळे

Classics

3  

स्वप्नील चंद्रकांत जांभळे

Classics

आई बारोंडा आई

आई बारोंडा आई

1 min
113

प्रथम तुला मी वंदितो

बारोंडा आई तुला पुजतो 


बारोंडा देवी बसले डोंगरावरी

तिची नजर आहे भक्तांवरी 


तुझ्या पायथ्याशी विरार वसलय शहर

सदा असुदे कायम आई तुझी नजर 


असे वाटते रोज व्हावे तुझे दर्शन

मंदिरात आल्यावर मन होते प्रसन्न 


निसर्गाने नटलेला हा आजूबाजूचा परिसर

लक्ष वेधून जातो आई तुझे सुंदर मंदिर 


 बारोंडा आई तुज्या डोळ्यासमोर 

छोटी बहीण जीवदानी आईचे उभे मंदिर 


तुझ्या चरणाशी माथा मी टेकतो 

सर्वांना सुखी ठेव एव्हढेच गाऱ्हाणे घालतो 


हाती भस्म घेऊन फासतो माथ्यावर 

आई आशिर्वाद असो सर्व भक्तांवर


आई तुझा गाभाऱ्यात आरती ओवाळतो

जगण्यास शक्ती मिलुदे हीच प्रार्थना मी करतो


फुल नाही पण फुलाची पाकळी वाहिन 

तूझ्या भक्तांच्या मनोकामना कर पूर्ण



Rate this content
Log in

Similar marathi poem from Classics