મીઠી નોકઝોક

મેઘલ : - અલ્યા જંગલી સવાર સવારમાં મારું દફતર ક્યાં સંતાડ્યું છે ?"

જીનલ : - મગલી તારાં સ્કૂલમાં નહીં જવાનાં નાટકો ચાલુ થઈ ગયાં.

મેઘલ : - "ના હો તું ડાહ્યો નાં થા"

જીનલ :- " તારો શુભ ચિંતક છું"

મેઘલ :- " મારો શુભ ચિંતક ?"

જીનલ : "હા મગલી"

મેઘલ : - જંગલી તું તો જંગલમાં રહેવાને જ લાયક છે તારી સાથે લમણાઝીક કરવાનો સમય નથી મારી પાસે !"

જીનલ : - "હા તું તો બહુ જ કામગરી ખબર છે. તું તો પાણીમાં પડી રહે મગલી ..."

મેઘલ : - "ખબર છે તો શું કામ સવાલ કરીને માથું ખાય છે જંગલી એક મુક્કો મારીસ હમણાં જા અહીંથી..."

જીનલ :- "મારી વાત તો સાંભળ મગલી.."

ખરેખર તારું દફતર ખોવાઈ ગયું છે કે તે જ કંઈ કારસ્તાન કર્યા છે...

મેઘલ : - મમ્મી ઓ મમ્મી આ જંગલી ને કહો મારું દફતર આપે..

જીનલ : - અલી મગલી તું તો સાંભળતી જ નથી મને નથી ખબર

હું તારાં જેવો નથી હો... તારાં કારસ્તાન મમ્મી જાણે છે ભણવું ન પડે એનાં નાટક છે તારાં...

મેઘલ : - આવાં દે પપ્પા ને કહું છું કે આ જંગલી ને બે ધોલ મારો મને બહું હેરાન કરે છે...

જા ને તું જંગલમાં મંગલ કર અહીં મને શાંતિથી જીવવા દે...

પપ્પા ઓ પપ્પા આ જંગલી જુઓ મને હેરાન કરે છે.

જીનલ : - આઈ મોટી પપ્પાની ચમચી ચલ ફૂટ...

મેઘલ : - અને તું મોટો મમ્મીનો ચમચો જ છે ચલ હટ અહીંથી...

જીનલ : - ચલ હટ કહેવાવાળી....

આમ સવાર સવારમાં ભાઈ બહેન વચ્ચે મીઠી નોકઝોક શરૂ થઈ ગઈ.