બદલો -2

કમીશનર: મને તો.................. બોલીને અટકી જાય છે.

ડો કુલકર્ણી: મીસ્ટર બજાજ: બન્ને એક જ સાથે બોલે છે મને તો શું ?

કમીશનર : કશું જ નહીં બોલી ને ત્યાંથી ઊભા થઈ જાય છે ને બાહર તરફ જાય છે ને 5 મીનીટ બહાર ના દરવાજા પર જ ઊભા રહી જાય છે !

  દૂર ઉભેલો ડ્રાઈવર જોઈ જાય છે એટલે ગાડી લઈ ને કમીશનર પાસે આવી જાય છે, ને કમીશનર પણ સુધબુધ ખોય બેઠા હોય એમ ગાડીમાં બેસી જાય છે ને ઘરે પહોંચે છે, થોડુ મન શાંત પડ્યું હોય એમ ઘરમા જઈ ને પાણી પીવે છે, પગ લાંબા કરી ને સોફા પર બેસી જાય છે, થાક ને કારણે બેઠાં બેઠાં જ ઊંઘ આવી જાય છે.

રાત ના 3 વાગ્યા હોય છે ને કોય વસ્તુ જોરથી પછાડાઈ હોય એવો મોટેથી અવાજ આવે છે ને કમીશનર બેબાકળા ગભરાય ને ઊભા થઈ જાય છે આમ તેમ જોવે છે કશુ જ દેખાતું નથી ત્યાં અચાનક રુમ ની બારી બારણા જોર જોરથી ખોલ બંધ થાય છે ને જોર જોરથી પછડાવા લાગે છે, કમીશનર ડર ના કરણે પરસેવે રેબઝેબ થઈ જાય છે ને બૂમો પાડે છે..

કમીશનર: કોણ છે સામે આવ છુંપાય ને સુકામ આવુ કરે છે હિંમત હોય તો સામે આવ પછી બતાવું છું હુ શુ છું.

આટલુ હજુ તો બોલે છે ત્યાં કમીશનર ના પાછળ થી એને સ્પર્શીને પડછાયો પલકરામા જ ગુમ થઈ જાય છે ને પાછળ ફરીને જોવે છે તો કશુ જ નથી દેખાતુ કમીશનર પાછી બુમ પાડે છે

કમીશનર: કાયર ,ડરપોક આમ તો બધા બધુ કરી શકે સામે આવ................

આટલુ બોલે જ છે ત્યાં પડછાયો સામે આવી જાય છે કમીશનરના મોમાંથી નિકળી જાય છે તુમ? આ કેવી રીતે હોય શકે આંખો ચોળીને ને ફરી જોવે છે પણ એ ફરી દેખાય છે કમીશનર ભાગવા લાગે છે ને સોફા સાથે અથડાઈ ને પડી જાય છે સામે પડછાયો એના વધુ નજીક આવવા લાગે છે ને બીક ને કારણ ને એ ઊભો નથી થઈ શકતો ને ઘસડાતો દૂર જવાની કોશીશ કરે છે આમ તેમ જે પણ વચ્ચે આવે બધુ પડછાયા બાજુ ફેકે છે પણ કોય ફરક નથી પડતો પણ બીહામણા અવાજ મા હસવા લાગે છે.

કમીશનર હવામાં લટકવા લાગે છે ને ગળું દબાવા ને કારણે આંખો ને જીભ બહાર નિકળી જાય છે ને મોઢા પર ધારદાર વસ્તુ અચાનક પડે છે કમીશનર ત્યા જ મરી જાય છે ને હવામાં લટકેલો જમીન પર પછડાય છે બધુ જ શાંત પડી જાય છે.

સવાર મા કમીશનર ના ઘરે કામ કરવા માણસ આવે છે કમીશનર ની આવી હાલત જોય ને તરત પોલીસ સ્ટેશન ફોન કરે છે ને ડો કુલકર્ણી ને મીસ્ટર બજાજ ને પણ ફોન કરીન બોલાવે છે જલદીથી બધા આવી જાય છે વિચારમાં પડી જાય છે કોણ કરે છે આ બધુ પહેલા ડો રીહીત ને હવે કમીશનર !

ક્રમશઃ