વૃંદાવન

કૃષ્ણની નજરથી નીરખું તો જગ ભાસે સઘળું વૃંદાવન,

તરંગીત થઈ પછી પીગળે રાધા થઈ આ મારૂં તનમન !

તૃણપર્ણની ટોચે બિરાજે છે ઝગમગતા ઝાકળ બિંદુ,

ભીતર વન લહેરાય તુલસીના તો પાવન થયું આંગણ !

ટહુકા કોયલના બન્યા સૂર શ્યામની વાંસળીના મધુર,

હર નારી ગોપી ને હર નર જાણે વૃદાવનનો મધુસૂદન !

બે હોઠો બચ્ચે તું જ નિઃશબ્દ ને બે શબ્દ વચ્ચે તું જ અર્થ,

મન મારૂં ગોકુળિયું ગામ ને તન ભયુ છે આજ વૃંદાવન !

સ્પર્શ સુંવાળા અનુભવાય મોરપીંછનાં વહેતી હવાઓમાં,

ને આ તનમનમાં વ્યાપી જાય છે વૈરાગ્યનું એક વૃંદાવન !

આવતી જાતી શ્વાસોમાં સંઘરીને બેઠો તારૂં "પરમ" નામ,

"પાગલ" બની થઈ રહ્યું પલ પલ હવે એક તને જ નમન !