વ્હાલનો વિસામો

વ્હાલનાં વિસામો સમા એ મારાં દાદી,

એમની નવેલી વાર્તાઓ દિલમાં વસી.

પ્રેમને તાંતણે રેશમી દોરે ધીમે ગુંથતી,

દાદાની મારી હતી વ્હાલી છત્રછાયા.

ઝાંખું ઝાંખું યાદ આવતી એ દાદીની,

અકબર બીરબલની નવેલી વાર્તાઓ,

અમને કહેતાં એ શ્રીપાલ મયણાની,

ધર્મ અને શ્રદ્ધા ભરેલી એ છલકાતી.

એક જોમ જગાવતી અનેરી વાતો,

વાતો ને યાદો રહી ગઈ હવે એમની,

પ્રેમભર્યા એમનો સ્પર્શ અમને સ્પર્શે,

બસ પંખી એક ઉડી ગયું એ પ્રેમથી,

વ્હાલભર્યો એ આશીર્વાદને હાસ્ય,

આજે પણ ઝંખું છું હું સદાય કાજે.