સંતાપ શાને એકલી વેઠે

તુજ ઉર તણાં સઘળા રહસ્યો જાણવા દેને હવે !

કાં રાખતી તું મૌન ? ભીતર ભાળવા દેને હવે !

સંતાપ શાને એકલી વેઠે ? ખરી દે તું હૃદયથી, 

તુજ પીડ સઘળી દૂર કરવા, આવવા દેને હવે !

તારા નયન છે બોલકા પણ તું રહેતી ચૂપ કાં ?

આંખે છલકતી વેદના, બસ વાંચવા દેને હવે !

તું હું અને હો સ્નેહ બીજુ ના ખપે તસુભાર પણ,

મુજ લાગણીનો છોડ, તુજ ઉર વાવવા દેને હવે !

કોમળ કળી છો મુજ ચમનની, ખીલતી ગમતી મને, 

કરમાય એ ના પાલવે 'શ્રી', સીંચવા દેને હવે !