શૌર્ય છલકતાં દોહા

કૈક ખોડાણાં ખાંભીએ, વીર બની ધરતીનાં રક્ષણહાર 

ગર્વ કરે મા ભારતી, છે પૂત્ર આ મુજ હૈયાનો હાર,

ભલે ઊભાં પાળિયા તમે, ગામ ઝાંપા તણો શણગાર,

સાક્ષી પૂરે છે એ વાતની, અહી શૂરવીરો તણી નથી તાણ.