પુત્રને ઝેરના પ્યાલા, પીવાડી

હજુ કેટલાં કંદન બાકી છે?

પુત્રોને ઝેરના પ્યાલા, પિવાડી પોઢાડજો;

બંદૂકો ઝાલતાં પે'લાં, બાવડાં છેદી નાખજો !

વિશ્વની કોટિ માતાઓ ! સંઘરા ક્રંદનો તણા

ખારાં વારિ તણાં ટાંકાં, હજુ શું રહિયાં ઉણાં.

મોં વાળ્યાં, માથડાં ઢાંક્યાં, ધડુસ્યાં છાતી–છાજિયાં;

હજુ યે કેટલાં બાકી, ઉલેચણ આંસુનાં રહ્યાં !

બેટડા જન્મતી કાં તો, માવડી બંધ થા હવે;

કાં તો આંસુ જલાવી દૈ, હુતાશન ચેતાવ હે!

કારમા લોહ–થંભાઓ, ગાળી અગ્નિરસો પીવો !

કોટિકોટાન અંબાઓ ! આંકડા ભીડી નીસરો.

હીંચોળી પારણાં લીધાં : ઝંઝા–જૂથ બનો હવે,

ઝંઝેડો તખ્ત ને તાજો : પ્રલયંકર ચંડિકાઓ હે!