મા !

અમાસની રાતનેય કરે 

હરખથી અજવાળી ; 

'મા' એટલે બારેમાસ દિવાળી ! 

મને સાત વાગ્યાની બસ પકડાવવા,

એ જાતે , સાડા પાંચની જાગે છે ! 

સમજી નથી શક્યું કોઈ જગમાં,

આમ જનની જીવે છે કે ભાગે છે ? 

એક હાસ્ય બાળ મુખ પર લાવવા,

ખુદના ઊંઘ સુખ ચેન પળમાં ત્યાગે છે !

બાળકને પગભર કરતા કરતા,

એ સ્હેજે ખુદના ઘૂંટણ ભાંગે છે !

સમજી નથી શક્યું કોઈ જગમાં,

આમ જનની જીવે છે કે ભાગે છે ?

અઠ્ઠાવનનો થાય પણ મા મનમાં,

તસ્વીર આઠ માહનીજ ટાંગે છે,

સર કરવા સંતાનની ઈચ્છા,

સવારથી એ ચાંદો તારલિયા આંબે છે,

સમજી નથી શક્યું કોઈ જગમાં,

આમ જનની જીવે છે કે ભાગે છે ? 

જાણે ગાંડીવ લઇ હાથે ,

એ સઘળા અસાધ્ય નિશાનોજ તાગે છે,

બાળક પાછળ ધોઈ અસ્તિત્વ સઘળું,

ક્યાં એ કંઈપણ માંગે છે ? 

સમજી નથી શક્યું કોઈ જગમાં,

કે જનની જીવે છે કે ભાગે છે ?