કંકુ ઘોળ જો જી કે કેસર રેળજો !

કંકુ ઘોળજો જી કે કેસર રોળજો !

પીઠી ચોળજો જી કે માથાં ઓળજો !

ઘોળજો કંકુ આજ યોદ્ધા રંગભીને અવસરે,

રોપાય મંડપ મોતના ગુર્જરી કેરે ઘરઘરે;

મીંઢોળબંધા, તજી માયા, સજી આયુધ નીસરે,

હરખાએ પ્રિયજન, ગાઓ ગુણીજન, દાવદુશ્મન થરથરે.

જોદ્ધા જાગિયા જી કે કાયર ભાગિયા,

ડંકા વાગિયા જી કે હાકા લાગિયા;

લાગિયા હોહોકાર રણલલકાર ઘર ઘર બારણે,

કંકુ લગાવત પ્રિયા, બહેની લળે વીરને વારણે;

સહુ સાથ લડશે, પછી રડશે કોણ કોના કારણે !

રિપુઓને આંગણ સંગ–પોઢણ પામવા દિલ રણઝણે.

માંડ્યાં કારમાં જી કે જુદ્ધ જગે નવાં,

ના ના મારવાં જી કે શીશ સમર્પવાં;

કારમાં રણ ખાંડા વિનાનાં, ખેલવા હાકલ પડી,

હુલ્લસિત હૈયે ઘાવ તાતા ઝીલવા સેના ચડી;

છો હણે ઘાતી, રખે થાતી : રોષ–રાતી આાંખડી,

ગુર્જરી ! તારાં જુદ્ધ નવલાં ન્યાળવા આલમ ખડી.

ગુર્જર ઘેલડી જી કે ઓ અલબેલડી !

સમરાંગણ ચડી જી કે તું નહતી લડી !

નહતા લડ્યા તારા બિચારા બાળ ગભરૂ ઘેલડા

હર વરસ હોરી–ખેલ રસબસ રમન્તા તુજ છેલડા !

આવિયો ફાગણ આજ ભીષણ, ખેલજો રે ફુલ–દડા !

મોતની ઝારી રક્ત–પિચકારી ભરી રિપુદળ ખડાં.

રાજ વસંતનાં જી કે વાહ વધામણાં !

ગાઓ ગાવણાં જી કે જુદ્ધ જગાવણાં;

ગાઓ બજાઓ, જુદ્ધ જગવો, વાહ ઘોર વધામણાં !

ગુર્જરી તારે મધુવને ગહેકે મયૂરો મરણના;

મઘમઘે જોબન, પ્રાણ થનગન, લાગી લગન સહાય ના,

પ્રગટે હુતાશન, ભીતિનાશન, ખમા વીર! ખમા ! ખમા !