ઝૂલતી જિંદગી

ના એનો વાંક, ના તેનો,

તો પછી વાંક છે કોનો ?

છો ને ઘટી મોટી દુર્ઘટના,

ભલે ને મર્યા માણસો,

કોઈથી કોઈ વિખૂટું પડ્યું,

પણ તેમાં મારે શું ?

નથી કંઈ તેમાં કોઈ મારા સ્વજનો,

અને કદાચ હોત તો પણ શું !

હું તો આંખે દેખતી અંધ,

જોઉં ચોપાસ,

પણ મારી આંખને મોતિયો,

ન જુએ તે કોઈ ભ્રષ્ટાચાર,

ન જુએ તે કોઈ કાયદો,

તે તો જુએ માત્ર ફાયદો,

ખોટાં ને તો હું પંપાળું,

પાપીઓને તો હું પોશું,

બોલવા સમયે હું મૌન રહું,

મારી જીભને લકવો,

હવે રમાશે ખો - ખો કબડ્ડી,

રચશે ' સમિતિ'ની ટીમ,

પણ મારે શું ?

હું તો જોઈશ 20-20,

ના એનો વાંક છે, ના તેનો,

વાંક તો છે કેવળ મારો,

ન નિભાવ્યો મે નાગરિક ધર્મ,

કર્યું દર વખતે ' મારે શું ?' 

આવશે કદી મારી પર આપદા, ત્યારે પણ સૌ કરશે,

કબૂતરોનું ઘૂ ઘૂ....

ચકલા ઉંદરનું ચૂ ચૂ..