દુલ્હન બની આ ધરતી

ઋતુઓ કહી રહી છે આ બાગને કાનમાં,

આ ધરતી દુલ્હનની જેમ સજી છે આ

વસંતનાં માનમાં,

ખુશીની લહેર દોડી વૃક્ષના એક એક પાનમાં,

આજે ધરા પર છે હરેક આદમી આનંદમાં,

આજે દરેક ડાળીના ફૂલ છે ગુમાનમાં,

ભમરો ગુંજન કરે છે એની તાનમાં,

આજે લીલી ચણીયા ચોળી ને,

લાલ ચટાક ઓઢણી ઓઢી,

ધરતી સજે વસંતના માનમાં,

આજે પંખી સૌ ગાઈ રહ્યા છે તાનમાં,

આજે ફૂલડાંઓ સાજ સજી ને બેઠા,

જાણે આવ્યા એ ધરતીની જાનમાં,

આ કોયલ બપૈયા ગાય છે સૂરતાલમાં,

જાણે સંગીતકાર બનીને આવ્યા એ

જાનમાં,

કૂંપળો ફૂટી ને આ ધરતીના બદન પર યૌવન આવ્યું,

જાણે ધરતી યુવતીમાંથી સ્ત્રી બની,

બધું સમજી ગઈ સાનમાં,

આજે જાણે ધરતી પર રૂડો અવસર આવ્યો,

આ ભ્રમર પણ પ્રણય ગોષ્ઠિ કરે,

આ ફૂલોના કાનમાં,

જાણે બાગે આવી ફૂલોની બારાત,

આ પતંગિયાઓ દાંડિયા રમી રહ્યા છે

તાનમાં,

એક ધરતી પરની વસંત,

શૃંગાર સજે ધરતી દુલ્હન જેમ,

આનંદવિભોર કરે માનવી તન મન ને,

સમજાવે એ સાનમાં,

હૃદયની ધરા પરની સાચી વસંત,

જ્યારે માનવી આવે કોઈનાં કામમાં,

ફૂલની જેમ બીજા ખાતર જીવે,

વીજળીની જેમ ક્ષણિક જીવી,

આપે સૌના જીવનમાં ઉજાસ,

ઘઉંની જેમ બીજા ખાતર બલિદાન આપે,

સજાવે સૌનું હૃદયનું આંગણ

સજાવે સૌનું સપનું,

એ જ સાચી વસંત છે,

એમ સમજાવે આ પ્રકૃતિ માનવીના કાનમાં,

સોળે શણગાર સજી બેઠી આ પ્રકૃતિ આ વસંતનાં માનમાં.