અતીતનો એકડો

અતીતનો એકડો ક્યાં સુધી ઘૂંટ્યા કરીશ ?

કંઇક નવું સર્જન કર, સર્જક બની જા

અતીત છે નકામા ઘાસ જેવું

રૂંધી નાખશે આશાનાં છોડનો વિકાસ

આ ઘાસનું નિંદામણ કરતો જા

અતીતના ભોંયરામાં ક્યાં સુધી ભ્રમણા કરીશ ?

બહાર નીકળી જા

સફળતાનો સૂરજ છે તારી રાહ માં

મનની બારી ખોલતો જા

અતીત તો છે જિંદગીનાં મુસાફરીમાં

બિન જરૂરી સામાન

બસ એનો નિકાલ કરતો જા

હૈયાનો ભાર તારો હળવો કરતો જા

અરે આ વૃક્ષ પણ પીળા પડેલા પાનનો ત્યાગ કરે છે

તું પણ કંઇક શિખને

અરે તું તો માનવ જાત

ઈશ્વર નું અમૂલ્ય સર્જન

બસ આ વેદનાઓને દરીયામાં દુબાવી દે

આ અતીતને ભોંયમાં ભંડારી દે

બસ જીવનની સુંદર ઇમારતનો પાયો નાખી દે

બસ જીવનને આજની ક્ષણોમાં શણગારી દે

ભૂતકાળનો કૂવો ક્યાં સુધી ખોદયા કરીશ ?

શું નીકળશે વેદનાઓ સિવાય ?

બસ ઈશ્વરની રહેમતની વર્ષાથી

હૈયાની જમીનને હરિયાળી બનાવતો જા

પસાર થઈ ગયેલો સમય ફરી આવવાનો નથી

એનો વિલાપ શા માટે ? ગઈ ગુજરી ભૂલી જા

આજમાં જીવી જા

મળેલી તકને સુંદર તકદીરમાં ફેરવતો જા

તું જ તારા ભાગ્યનો વિધાતા બનતો જા