కాలం చేసిన గాయం !

( యుద్ధమేఘాలు కమ్ముకున్న దేశంలో

అధ్యక్షుని మానసిక వేదనకు అక్షరరూపం )

ఓ కాలమా , ఇది శాపమా !

లేదా , నే చేసిన సహించరాని నేరమా !

మనిషి వికృత స్వభావమేమో !

ఘోరమనిపించే ప్రకృతి ప్రకోపమేమో !

నిన్ను నమ్ముట నా అపరాథమా ?

ఆదమరచి నిద్రించుటే

ఈ పాపానికి అసలు కారణమా ?

జాలిగుండే లేదే నీకు !

నీలోని కసాయికి

బానిసవయ్యావు ఇపుడెందుకు !

నా పుడమి నేడు నిప్పులకొలిమి ,

కోరలు చాచిన

కొండంత రాకాసిని నిస్తేజంగా చూస్తోంది .

నలువైపులా రక్తపుటేరులు ,

భయానక దృశ్యానికి వేదికైనవి ప్రేగులు .

నీ నిస్సహాయత నిండుచూలాలై

నివ్వెరపాటుకు అందరినీ గురిచేస్తోందే ,

చేష్టలుడిగిన అమాయకప్రాణై

శర పరంపరకు స్పందించకపోవుట

కడు ఆశ్చర్యాన్నీ కలిగిస్తోందే !

సబలవై లే ! ఆవేశంగల సునామీవై లే !

మౌనాన్ని వీడి మృగాన్ని లాలించు ,

మారుమాట్లాడకుండా శాసించు .

ఒక్కటే న్యాయమని , స్వేచ్ఛను తెచ్చుననీ

చంద్రుడంటేనే ఏనాటికైనా వెన్నెలని ,

భూమే వానికీ తల్లని మమ్ము పాలించు !!