హృదయ మాధవుడు

చిక్కని వెన్నెల కిటికీ నుండి కనులను తాకింది

మగతనిద్రలోనూ చల్లనిగాలితో మనసు పులకరించింది

ఇంతలో ఎవరో వచ్చినట్టు వింత అలికిడి

కల ఏమో అనుకున్నాను

కాదునిజం నా హృదయ మాధవుడు వచ్చాడు

నా అణువణువు తీయని వేణుగానమై స్పృశిస్తూ

మగతనిద్రలోనుండి మత్తై బృందావన

విహారానికై తీసుకుపోయాడు

పదమై కదమై కదిలిపోతూ

పూలపరిమళమై చుట్టేస్తూ

తుమ్మెద ఝూంకారనాదమై మైమరింపచేశాడు

క్షణానికో రూపమై అలరిస్తున్న నా మనోహరుని

కళ్ళనిండా నింపుకున్నాను

మదినిండా అతడి వేణుగానాన్ని 

తనివితీరా ఒంపుకున్నాను

అతడి సాన్నిధ్యంలో నను నేను మరిచినవేళ

కలలకోనేటిలో ఈదులాడుకుంటూ

మరో తీరాన్ని చేరాడు

మళ్ళీ పున్నమివెన్నెలై నీ ఎదవాకిలి 

తడతానంటూ నెమలిపించదారి ననువదలివెళ్ళాడు