ଦେଇଦିଅ ବେଳ ଥାଉ

କି ଦୋଷ ଦେବି ମୁଁ ଆଉ

ଆହେ ପଦ୍ମମୁଖ ଯେତେ ଯାହା ଦୁଃଖ 

ଦେଇଦିଅ ବେଳ ଥାଉ ।

କହୁନି ଅସାର ଏ ସାରା ସଂସାର ସଂରଚନା ତୁମ ଯେଣୁ

ପ୍ରାଣୀ ଏ ମାତର ବିବଶେ କାତର ପାଇବାକୁ କୃପା ରେଣୁ ,

ସୁଖ ପାଇଁ ନିତି ଭକ୍ତି ଭାବେ ପ୍ରୀତି ରଖନ୍ତି ମାୟାର ବଶେ

ନିରପେକ୍ଷ ରହି ସମଭାବ ବହି ରହିଛ ତନ୍ମୟ ରସେ ,

ଅୟୁତେ ବିଭବ ଇଚ୍ଛି

କଲେ କି ଯାଚନ ହୋଇବ ପାଚନ ମାଗୁନି ଦରବ କିଛି ।

ଶହେ ଜନ୍ମ ତଳେ ଖେଳଘର ଛଳେ କଅଁଳ ବୟସୀ ବାଳା

ଅବୋଧ କାଳରେ ଖେଳିବା ଆଳରେ ଭାଙ୍ଗିଥିଲା ଡିମ୍ବ ମାଳା ,

ଦଣ୍ଡିଲ ସେ ଦୋଷେ ତୁମେ ପରା ରୋଷେ ଅନେକ ଜନମ ପରେ

ଗାନ୍ଧାରୀ ବିଚାରୀ ନ ପାରିଲା ବାରି ଧର୍ମଯୁଦ୍ଧେ ସୁତ ମରେ ,

ଜାତିସ୍ମର କଲ ବୋଲି

ଯେତେ ପାପଭାର କର୍ମଫଳ ତାର ଗୋଟିଗୋଟି ଦେଲ ଖୋଲି ।

କାହାକୁ ତ ଜମା କରିଲନି କ୍ଷମା ବୋଲାଅ କ୍ଷମାସାଗର

କୃତକର୍ମ ଦେଖି ଦେଇଛ ତ ଲେଖି କହିବି କାହା ଆଗର ,

ପାପ ଯା' ମଣ୍ଡନ କରିଛି ଖଣ୍ଡନ ହେବନି ଏକଥା ସତ

ଏଥିପାଇଁ କୁହ ମଉନେ କି ରୁହ ଦାରୁଭୂତ ପ୍ରାୟ ମତ ,

ସବୁକଥା ଜାଣୁଜାଣୁ

ଲୁହକୁ ଶୁଖାଇ ମୁଣ୍ଡ ମୋ ଝୁଙ୍କାଇ କିପାଇଁ ରହିବି ସ୍ଥାଣୁ ।

କରୁଛି ବିନତି ଘେନ ମୋ ମିନତି ଖୋଲି ଦେଖ ମୋର ପାଞ୍ଜି

ହିସାବ ନିକାଶ ନଜାଣୁ ବିକାଶ କେତେ ଏହି ଝଡ ଝାଞ୍ଜି ,

ପରଖି ଭକତି ଥାଉ ମୋ ଶକତି ଥୋଇ ଦିଅ ଦଣ୍ଡ ଭାଗ

ଶେଷ କାଳେ ଯଦି ଦୁଃଖ ଦିଅ ଲଦି କିସ ଲାଭ ସୁଖେ ଆଗ , 

ଦୁଃଖକଷ୍ଟ ଲଭୁ ଲଭୁ

ଉଡିଗଲେ ପ୍ରାଣ ତୁମେ କି ନଜାଣ କେମନ୍ତେ ଡାକିବି ପ୍ରଭୁ ?

ପ୍ରସନ୍ନ କୁମାର ମାଦଳା