ତୁମେ

ତମେତ କଳୀଟେ ଫଳ ଫୁଲ ଭରା

ପ୍ରକୃତିର ଅନୁପମା

କାହାର ମାନିନୀ ମନସ୍ବିନୀ ତମେ

ଅଭିମାନୀ ପ୍ରିୟତମା ।

ଫଗୁଣର ତମେ ବାସ ଭରା ରାତି

ବୈଶାଖୀର ଝଞ୍ଜା ଖରା

ଛଅ ଋତୁ ପରେ ଆଉ ଏକ ଋତୁ

ଲୁଚେଇ ରଖିଛ ପରା

ସେ ଋତୁରେ ଯେବେ ନାୟିକା ସାଜ ଗୋ 

ରାତି ଲାଗେ ଝୁମାଝୁମା ।

ତମେ ଭୁଲାମନ ବୁଲା ଫକୀରର

ଝୁଲାମୁଣି ଟେକି ଥାଅ

ତମେ କାହାଣୀରେ ରାଜକୁମାରୀ ଗୋ

ପକ୍ଷୀରାଜେ ଉଡୁ ଥାଅ

ତମେ ଅନାମିକା କବିର ନାୟିକା

କଳ୍ପନାର ରାଜଜେମା ।