ତୁମେ କଥାକୁହା ଶାରୀ

ତୁମେ ସଖୀ ଏକ ସରଗର ପରୀ

ମରତେ ଆସିଛ ଧାଇଁ

ଧନ୍ୟ କରିଛ ଜୀବନକୁ ମୋର

ତୁମ ପ୍ରୀତିଛୁଆଁ ଦେଇ I

ତୁମ ମନ ସଖୀ ଗୋଲାପି ଗୋଲାପି

ମଧୁଝରା ତୁମ ହସ

ଫୁଲପରି ତୁମ ମୁହଁଟି ସୁନ୍ଦର

ଦେହେ ଗୋଲାପର ବାସ I

ତୁମକୁ ଦେଖି ମୁଁ ଜହ୍ନକୁ ଦେଖିଲେ

ଜହ୍ନ ଲାଗେ ଫିକା ଫିକା

ସପନ ସୁନ୍ଦରୀ ପ୍ରିୟା ତୁମେ ମୋର

ମୋ ହସ୍ତର ଭାଗ୍ୟ ରେଖା I

ତୁମରି ମଥାରେ ଉଇଁବା ପାଇଁକି

ଜହ୍ନ କରେ ନିତି ଅଳି

ତୁମ କପାଳରେ ସ୍ଥାନଟିଏ ପାଇଁ

ଲାଗେ ତାରାଙ୍କର କଳି I

ଜୀବନ ଯମୁନା ତଟଦେଶେ ତୁମେ

ସୁମଧୁର ବଂଶୀସ୍ୱନ

ଭାବିଦେଲେ ଟିକେ ଦିଶିଯାଏ ମୋତେ

ତୁମ ରୂପ ଯଉବନ I

କେମିତି ବର୍ଣ୍ଣିବି ତୁମକୁ ଲୋ ସଖୀ

କେହି ନୁହେଁ ତୁମ ସରି

ତୁମେ ମୋ କାବ୍ୟର ଅଳସୀ ନାୟିକା

କଥାକୁହା ଏକ ଶାରୀ I