ତୁମ ବିନା ମୁଁ

ତୁମ ବିନା ମୋର ଅସ୍ତିତ୍ବ ଯେ ନାହିଁ

ତୁମ ବିନା ମୁହିଁ ଶୂନ୍ୟ,

ତୁମରି ଦାନରେ ଗଢା ମୋ ଜୀବନ

ତୁମେହିଁ ତ ମୋର ପୁଣ୍ୟ ।

ତୁମେ ଦୁହେଁ ମୋର ଚଳନ୍ତି ଦେବତା

ତୁମେ ପୁଣ୍ୟକ୍ଷେତ୍ର ଧାମ,

ତୁମରି ନାମରେ ସଂସାରରେ ଜଣା

ରଖିବି ତୁମରି ନାମ ।

ଦୟାର ସାଗର ବାପା ତୁମେ ଅଟ

ତୁମେ ପରା ଦୟାନିଧି,

ମାଆର ସେନେହ ଆହା କି ମଧୁର

ସଦା ବହେ କୃପା ନଦୀ ।

ପଥର ଦିଅଁରେ ପାଇନି ମୁଁ କେବେ

ତୁମ ପରି ସ୍ନେହଶ୍ରଦ୍ଧା,

ତୁମ ଆଶୀର୍ବାଦ ଲୋଡା ସଦା ମୋର

ଦେଉଥିବ ପ୍ରେମସୁଧା ।

ସ୍ରଷ୍ଟାଙ୍କ ସୃଷ୍ଟିରେ ନିଖୁଣ ପଣରେ

ସଂସାରେ ଦୁହେଁ ବିଦିତ,

ସର୍ବସ୍ବ ଅଜାଡ଼ି ଦେଇଛ ସଜାଡି

ନିସ୍ୱାର୍ଥରେ ହୋଇ ବ୍ରତ ।