ଟଙ୍କାରେ ଇଜ୍ଜତ

କୁହ ଆହେ ନାରୀ, କି ଗଲ ପାଶୋରି

             ଜୀବନର ଲଜ୍ଜାରୁଣ ।

ଟଙ୍କାର ଔରସେ ଇଜ୍ଜତ ହରାଇ

          ଭର୍ତ୍ସନାକୁ କିପାଁ କିଣ?

ଧନୀକର ସାଥେ ଅଭିନୟ କର

        ରୂପ ଚାତୁର୍ଯ୍ୟତା ଦେଇ ।

ପୀରତି ଖେଳରେ ଖେଳାଅ ସଭିଙ୍କୁ

        ପିଙ୍ଗଳାର ନାମ ନେଇ ॥

ମନେପଡୁ ନାହିଁ ପିତାମାତା ତୁମ୍ଭ

           ମନେ ନାହିଁ ପରିବାର ।

ସମାଜ ଇଙ୍ଗିତେ ମର୍ଯ୍ୟଦା ତାଙ୍କରି

          କିପାଁ କର ଛାରଖାର ॥

 ଏ ଜୀବନ କରୁଛ ଅପବିତ୍ର ତୁମ୍ଭେ

            ଭ୍ରଷ୍ଟତା ଚରିତ୍ରେ ବାଣ୍ଟି ।

 ନବ ତରୁଣୀ ଙ୍କୁ କୌଶଳେ ଶିଖାଇ

           ତାଙ୍କ ଯୌବନ୍ଯ ଦେଉଛ ଘାଣ୍ଟି ॥

ଅଶ୍ଳୀଳ ଛବିର ଉନ୍ମୋଚନା କର

         ଟଙ୍କା କେ ଇଜ୍ଜତ ଭୁଲି ।

ଶିଶୁ କଳିକାଙ୍କ ଦୃଷ୍ଟିରେ ଅଜାଡ଼ି

        କିପାଁ କର ଜ୍ଞାନ ଖାଲି ॥

କୁହ ହେ ଗଣିକା ! କୁହ ବାରବଧୂ !

       କି' କର ବେଉସା ତୁମେ ।

ପର ନାରୀ ସିନ୍ଥି ସିନ୍ଦୁର ଛଡାଇ

      କଳହ ଜନ୍ମାଅ କର୍ମେ ॥

କଳୁଷିତ ଗର୍ଭେ ଦୁନିଆ ଆମରି

        ତୁମ୍ଭ ପ୍ରେମେ ଅନ୍ଧ ହୋଇ ।

ବଦଳାଇ ଦିଅ ରୂପଶର୍ଯ୍ୟା ନାରୀ

      ସତ୍ ଗୁଣ ଅନ୍ତରେ ଗାଇ ॥

ଟଙ୍କାରେ ଚରିତ୍ର, ଭଗ୍ନ କର ମିତ୍ର

        ଆତ୍ମ ପରିଚୟ ରଚି ।

ଭାତୃ-ଭଗିନୀ ର ସ୍ନେହର ରଜ୍ଜୁରେ

       ଆଙ୍କିଦିଅ କାର୍ଯ୍ୟ ସୂଚୀ ॥