ସୁନ୍ଦରଗଡ଼ର ସୁନ୍ଦରୀ

ଶୁଭ ମହୁରୀ ବାଜେ ଥିରି ଥିରି

  ଶଙ୍ଖ ହୁଳୁହୁଳି ପଡୁଛି ହୁରି

ପୁରୋହିତ ମନ୍ତ୍ର ସପ୍ତବେଦୀ ତନ୍ତ୍ର

  ଝିଅ ବାହାଘର ଖୁସି ସବୁରୀ ।

କଲ୍ୟାଣ ମଣ୍ଡପେ ଭିଡ଼ ଆଡ଼ପେ

  ବେଶ ଆଭୂଷଣ ଚର୍ଚା

ଅତିଥି ଅନେକ ଜ୍ଞାତି ତତୋଧିକ

  ଆଲୋକ ମାଳାରେ ଫର୍ଚା ।

ସୁନ୍ଦର ଗଡ଼ରେ ସୁନ୍ଦରୀଙ୍କ ଭିଡ଼

  ବାରି ଦିଶେ ସୁକୁମାରୀ

ଝୀନ ବସନକୁ ମ୍ୟାଚିଙ୍ଗ୍ ଫ୍ୟାସନ

  ଝଟକୁଛି କନ୍ୟାକୁମାରୀ ।

କନିଆ ବସିଛି ଗହଣା ନାଇଛି

  ତାଳୁରୁ ତଳିପା ଗୁନ୍ଥା

ଆଡ଼ ନୟନରେ ବାଙ୍କ ଚାହାଣୀରେ

  ସର୍ବେ ଚାହିଁଛନ୍ତି ମନ୍ଥା ।

ଚନ୍ଦ୍ରକାନ୍ତି କଢି କୃଷ୍ଣଚୂଡା ଶାତୀ

  ମଧୁଲଗ୍ନା ରାଜହଂସୀ

 ସିନ୍ଦୁର ଟୋପାଏ ଖୁସି ଝଲକାଏ

ଶଙ୍ଖାଚୁଡ଼ି ସୋମବଂଶୀ ।

ମନଲୋଭା କଟୀ ସିଂହୀର ଭୃକୁଟୀ

  ସ୍ମିତହାସ୍ୟେ ମଧୁଛନ୍ଦା

ଆଖୁକୁ ଲାଜେଇ ଅଳ୍ପସ୍ଵଳ୍ପ କହି

  ନୟନସୁଖ ପ୍ରୀତିନନ୍ଦା ।

ବୟସ ମାତିଛି ତନୁ ପଲ୍ଲବିଛି

  ଅଙ୍ଗେ ଭଙ୍ଗେ ଅପସରୀ

ମଲ୍ଲୀକାର ବାସ ବାସି ଚଉପାଶ

   ମନଲେ।ଭା ସୁନାଗୋରୀ ।

କଳ୍ପନା ନାୟିକା ରମଣୀ ସାରିକା

  ନିୟନାଭିକେନ୍ଦ୍ର ବିନ୍ଦୁ

ମୁଖ ମଖମଲି ମନ ଚୁଲ୍ ବୁଲି

  କେଶ ବିନ୍ୟାସରେ ଅର୍ଦ୍ଧେନ୍ଦୁ ।

ବାହାଘର ଭୋଜି ଅରୁଚି ଅକାର୍ଜୀ

  ମନଖୋଜେ ବକ୍ରଦୃଷ୍ଟି

ଆନନ କାନନ ଘନ ଘୂର୍ଣ୍ୟମାନ

  ଆକଣ୍ଠ ପାନ ମଧୁବୃଷ୍ଟି ।

ସୁନ୍ଦରୀ ଗୋ ବାମା ସ୍ୱପ୍ନିଳ ସୁଷମା

   ଅନୁରାଗେ ଫଗୁଣିତ

ସୁନ୍ଦର ଗଡ଼କୁ ଜ୍ୟୋତ୍ସ୍ନାସ୍ନାତ କ୍ଷଣକୁ

  ସ୍ଵର୍ଣ୍ଣାକ୍ଷରେ ପଲ୍ଲବିତ