ସ୍ମୃତି ସ୍ମରଣେ

ବାଲିଆପାଳ ମଣ୍ଡଳେ ଅଛି

       ସୁନାରୁଇ ଜନପଦ

ପଣ୍ଡାବଂଶେ କନିଷ୍ଠ ପୁତ୍ର

        ଜନ୍ମିଥିଲା ସତ୍ୟପଦ ।

ସପ୍ତମୀ ତିଥିରେ ଅସ୍ତମିତ

          ହେଲା ଜୀବନ ରବି

ବତ୍ରିଶ ବସନ୍ତ କାନ୍ଦେ ବାହୁନି

           ଉଦାସୀ ଛାୟାଛବି ।

ସପ୍ତମୀ ତିଥିରେ ବାହୁଡିଲ

           ହୃଦଘାତେ ଅକସ୍ମାତେ

ପାର୍ବଣ ଋତୁରେ ଟଳି ପଡିଲ

            ପୂଜା ଅର୍ଚ୍ଚନା ମନ୍ତ୍ରସ୍ତୁତେ ।

ବିଶ୍ୱାସ କରୁନି ଚର୍ମଚକ୍ଷୁ ଦ୍ଵୟ

         ଲୋତକରେ ପ୍ଳାବିତା

ରକ୍ତ ମାଂସ ଶରୀର ଭ୍ରମ

           ଲେଲିହାନ ଜୁଇ ଭକ୍ଷିତା ।

ତୁମ୍ଭେ ଆଯୁଷ୍ମାନ ତୁମ୍ଭେ କିର୍ତ୍ତୀମାନ

            ବନ୍ଧୁ ବତ୍‌ସଳ ସବୁରି

ତୁମରି ସ୍ମରଣେ ସ୍ମୃତି ଚାରଣେ

           ଆଖି ଭିଜେ ବାରିକି ବାରି ।

ସ୍ମୃତି ଝରକାରେ ତୁମ ଚାରୁହସ

          ଯେବେ ଉଙ୍କି ବସେ ରସେ

ଖଣ୍ଡ ବିଖଣ୍ଡିତ ହୃଦୟ କାନନ

           କରୁଣ ଶୋକେ ବିରସେ ।

ଆହେ ମାତେଶ୍ୱରୀ ଦୁର୍ଗା ଶାକମ୍ବରୀ

          ସପ୍ତମୀ ତିଥିରେ ଧ୍ୟାୟୀ

ପ୍ରାଣପକ୍ଷୀ ତାର ଉଡିଗଲା ଛାର

         ମା' ପାଦ ପଙ୍କଜେ ସ୍ଥାୟୀ ।

କେହି ରହିନାହିଁ ଏ ଭବ ସାଗରେ

           ଅଜେୟ ଅମର ହୋଇ

ସର୍ବେ ଦଗ୍ଧ ହେବେ ଜୁଇରେ ଶୋଇବେ

         .ଛ' ଖଣ୍ଡ କାଠେ କୋକେଇ ।

ଦୁଃଖ ତ ଏତିକି ଯୌବନ ଜୀବନ

            ସ୍ନେହମୟୀ ଥାଉ ଥାଉ

କେଉଁ ଦର୍ପେ ତାକୁ ନେଲ ଜମାଳୟ

            ଜ୍ୟେଷ୍ଠ ତ୍ରୟୀ କହୁ କହୁ ।

କେ ରୋକିବ ସେହି ରକତ ରୁଧିର

              ଶୂନ୍ୟ ନୟନ ଧାରେ

ବାହୁନି କାନ୍ଦୁଛି ଯଜମାନ ସର୍ବେ

           ତୃଣ ପୁଷ୍ପ ଗାରେ ଗାରେ ।

ପଦଚିହ୍ନ ହେଉ ଅକ୍ଷୟ ଅମର

             ଜନ ମାନସରେ ସଦା

ନିର୍ବାଣ ପାଲିଙ୍କି ଚଢି ସ୍ଵର୍ଗଦ୍ଵାରେ

            ବୈକୁଣ୍ଠ କାନନେ ସିଧା ।