ସ୍ମୃତି ନଦୀ ତୀରେ ଭ୍ରମୁଛି ପ୍ରବାସୀ

ସନ୍ଧ୍ୟା ଆଗମନେ ବାହୁଡିଲେ ଧେନୁ

ଚଷା ଫେରିଲେଣି ଘରକୁ

ଗାଈଆଳ ଟୋକା ବଇଁଶୀ ବାଇଲା

ଦେଖି ଅସ୍ତଗାମୀ ଶୋଭାକୁ ।

ବାଦଲ ଉହାଡୁ ଜହ୍ନ ଉଇଁଲାଣି

ହରସେ ଚାହିଁକି କଇଁକୁ

ନରମି ସରମେ ସାରୁଅଛି ସ୍ନାନ

କଇଁଯିବ ରାତି କୁଞ୍ଜକୁ ।

ଭକତ ଗହଳ ଲାଗିଲା ମନ୍ଦିରେ

ଆଦରି ସାଆନ୍ତ ସେବାକୁ

ଗତି ମୁକ୍ତିଦାତା ଜଗତ କରତା

ବରିଲେ ଆଳତୀ ଘେନାକୁ ।

ନବ ଦମ୍ପତିଙ୍କ ଉଲ୍ଲସିତ ମନ

ଅପେକ୍ଷା ରାତିର ପ୍ରୀତିକୁ

ସ୍ମୃତିନଦୀ ତୀରେ ଭ୍ରମୁଛି ପ୍ରବାସୀ

ଘେନି ମାତୃଭୂମି ମୋହକୁ ।