ସକରାତ୍ମକ ଦୃଷ୍ଟିଭଙ୍ଗୀ

"ବିବେକ" ଅଛି ବୋଲି ତ, ମନୁଷ୍ୟ 

ସର୍ବଶ୍ରେଷ୍ଠ ପ୍ରାଣୀ ବୋଲାଏ,

ବିବେକ ମାଧ୍ୟମରେ ଉପଯୁକ୍ତ ନିଷ୍ପତ୍ତି 

ଗ୍ରହଣ କରି ପାରି ଥାଏ ।

ସତ୍ୟ -ଅସତ୍ୟ, ଧର୍ମ- ଅଧର୍ମ, ନ୍ୟାୟ- 

ଅନ୍ୟାୟ ରେ ଥିବା ପ୍ରଭେଦକୁ,

ହୃଦୟଙ୍ଗମ ହେଲେ ପରିଚାଳିତ କରି 

ପାରଇ ଉପଯୁକ୍ତ ମାର୍ଗରେ ଯିବାକୁ ।

ଅନେକ ଘାତ ପ୍ରତିଘାତର ସମ୍ମୁଖୀନ ହେବାକୁ 

ପଡେ ଜୀବନର ଚଲାପଥରେ,

ବାଧାବିଘ୍ନକୁ ଅତିକ୍ରମ କରି ଜୀବନକୁ ଅତିବାହିତ 

କରିବାକୁ ପଡିଥାଏରେ ।

ଜୀବନରେ ସୁଖ ଏବଂ ଦୁଃଖ ଉଭୟ ରହେ 

ଅଙ୍ଗାଙ୍ଗୀ ଭାବରେ ଜଡିତ,

କର୍ତ୍ତବ୍ୟକୁ ସୁଚାରୁ ରୂପେ ସମ୍ପାଦନା କରିବାକୁ 

ହୁଏ ନହୋଇ ଅବିଚଳିତ ।

 

ସତ୍ୟ, ଧରମ ଓ ନ୍ୟାୟ ଚିନ୍ତନରେ ବଢ଼ଇ 

ମାନ ସନମାନ ଜୀବନର

ଯୁଗେ ଯୁଗେ ତା'ର ଅଦ୍ଭୂତ ଆଚାର ବିଶ୍ୱ 

ଚରାଚରେ କରନ୍ତି ଆଦର ।

ପଞ୍ଚଭୁତରେ ଗଢା ଏ ଶରୀର ଦିନେ ନା

 ଦିନେ ମାଟିରେ ମିଶିଯିବ,

ସତ୍ୟରେ ଜଗତ ଚଳେ, ଏଇ କଥାକୁ 

କାହିଁ ପାଇଁ ମନୁଷ୍ୟ ଭୁଲିବ ।

ନିଜର ସକରାତ୍ମକ ଦୃଷ୍ଚିଭଙ୍ଗୀରେ ଦେଖିଲେ, 

ପ୍ରତ୍ୟେକଟି ପରିସ୍ଥିତିକୁ, 

ସକରାତ୍ମକ ହୋଇଉଠେ ଓ ସର୍ବୋତ୍ତମ କରି 

ଗଢି ତୋଳି ଥାଏ ନିଜକୁ ।

ସକରାତ୍ମକ ଦୃଷ୍ଟିଭଙ୍ଗୀ ରଖି ଚରିତ୍ରକୁ ଗଢିବାକୁ 

ପଡେ ଜୀବନ ଭିତରେ,

ସକରାତ୍ମକ ଦୃଷ୍ଟିଭଙ୍ଗୀର ଆବଶ୍ୟକତା ରହିଛି 

ସୁସ୍ଥ ସମାଜର ଉତ୍ପତ୍ତିରେ ।

ଜୀବନର ପଥକୁ ସତ୍ୟର ପଥରେ ଚଳାଇଲେ 

ପ୍ରତି ମଣିଷର ଜୀବନରେ 

ଶାନ୍ତି ଆସେ, ସୁଖ ମିଳେ, ପ୍ରଗତି ହୋଇଥାଏ 

ପ୍ରତ୍ୟେକ ସମାଜ ଭିତରେ ।