ଶୂନ୍ୟତା

କ'ଣ ହୋଇପାରେ

ଏ ଶୂନ୍ୟତା ର ପରିଭାଷା ?

ଗୋଟେ ସ୍କେଚ୍

ନଥିବାପଣ ର ,

ଛଳଛଳ କେଇ ପୃଷ୍ଠା

ଲୁହ ର କବିତା ,

କି ଶୋଷ ରେ ଡହକୁଥିବା

ମାଟି ର ଆକୁଳତା ?

ତୁମେ ଜାଣନା

ତୁମକୁ ଛୁଇଁ ଆସିଥିବା

ଦମକାଏ ପବନରେ

ମୁଁ ପାଦେ ପାଦେ ଦୂରେଇଯାଏ

ସମୟ ଠୁଁ ।

ଛାଇ ର ବାହୁବନ୍ଧନୀ ବି

ଶିଥିଳିଯାଏ

ଏକ ହୁଗୁଳା ଶିକୁଳି ପରି ।

ଏ ପ୍ରେମ କ'ଣ

ତୁମପାଖେ

ଏକ ଉତ୍କଣ୍ଠିତ ପରାଜୟର ନାଁ ?

ଯେମିତି ଅନ୍ଧାର କୁ

ମୁଁ ଅଭିମାନ ର

ପ୍ରତିଶବ୍ଦ ବୋଲି ମାନିନେଇଛି

ଆଉ ପୁନେଇଁ କୁ

ଈର୍ଷା ହିଁ ଈର୍ଷା ।

ତେବେ ଏ ଶୂନ୍ୟତା କ'ଣ

ଚୁକ୍ତି ଭାଙ୍ଗି କେଇ ଯୁଗ

ନିଜ ଠୁଁ ନିଜର ନିର୍ବାସନ ?

© ଆଶୁତୋଷ ପ୍ରସାଦ ମଲ୍ଲିକ