ଗ୍ରୀଷ୍ମ ବିଜୟ

ଘନ ଘୋର ପ୍ରଚଣ୍ତ ନିଦାଘ ଅଇରି

ଗମ୍ ଗମ୍ ତପ୍ତ ତା ରଶ୍ମି ତରବାରୀ

ଚିକ୍ ଚିକ୍ ଜ୍ଵଳନ୍ତ ଚକ୍ଷୁ କହୁଥାଇ

କ୍ଷଣକେ ମୁଁ ଧରା ଦେବି ଭସ୍ମ କରି ।

ତ୍ରାହି ତ୍ରାହି ଡାକେ ସକଳ ଜଗତ

ଶୀତଳ ପ୍ରାଣ ଅମୃତ ବର୍ଷିବ କେବେ ତ

ଅଧିଭୂତ ସଂତାପ ପ୍ରଚଣ୍ତ ଗ୍ରୀଷ୍ମ ତାପ

ଘୋର ଗର୍ବ ତା'ର ଭାଙ୍ଗିବ କେବେ ତ ।

ଧରା ର କୋହ ଶୁଭେ ନିସ୍ତବ୍ଧ ନିର୍ଜନେ

ସର୍ବାଙ୍ଗ ଫାଟିଯାଏ ହା ହା କାର ଗର୍ଜନେ

ତୃଷ୍ଣା ତା'ର ବିଶାଳ ମରୁଭୂମି ସମ

ଆକାଶ ର ପ୍ରୀତି ଖୋଜୁଥାଏ ସ୍ବପନେ ।

ପିଆସୀ ଚାତକ ର ଘନ ଘନ କୂଜନ

କୂଜନ ନୁହେଁ ସେତ ଆକୁଳ କ୍ରନ୍ଦନ

ବିକଳ ପ୍ରାଣ ତା'ର ଅସହ୍ୟ ଏ ଶୋଷ

ଘଟେ ଚେତନା ର ବିଲୋପ ଥମେ ହୃଦ୍ ସ୍ପନ୍ଦନ ।

ପାଷାଣ ଅହଲ୍ୟା ସମ ପଡ଼ିଅଛି

ଦିବ୍ୟ ପୁରୁଷୋତ୍ତମ ଙ୍କ ପଦ ରେଣୁ କୁ ଚାହିଁଛି

ଶୁଷ୍କ ପତ୍ର ନୁହେଁ ସେ ତ ନୟନ ର ଅଶ୍ରୁ

ଝରାଇ ବୃକ୍ଷ ବର୍ଷା ପରଶ ଲୋଡୁଛି  ।

ବୟସ ର ସମ ନଦୀ ପୁଷ୍କରିଣୀ ସ୍ତର

ଖସିଯାଏ ତଳୁ ତଳ ବାରମ୍ବାର

ଅକାଳ ବାର୍ଦ୍ଧକ୍ୟ କିବା ହେଲା ଉପନୀତ

ତରଙ୍ଗ ରୂପରେ ଦେହ ହୁଏ ଥର ଥର ।

ସହିବାର ଶେଷ ସୀମା ଜାଣି ଏ ଜଗତ

ମେଘ ରାଇଜ କୁ ପ୍ରେରିଥିଲା ଦୂତ

ପକ୍ଷୀ ର ବିକଳ କୂଜନ ଯେ ପତ୍ର

ପ୍ରଚଣ୍ତ ବତାସ ସାଜିଥିଲା ଦୂତ ।

ମର୍ତ୍ତ୍ୟ ର ସଂତାପ ଦେଖି ମେଘ ରଜା

ଗ୍ରୀଷମ କୁ ଦେବ ବୋଲି କଠୋର ସଜା

ନିର୍ଘୋଷିଲା ପ୍ରଚଣ୍ତ ଯୁଦ୍ଧର ଡାକରା

ସଜାଇ ସଇନ ବଜାଏ ବୀର ବାଜା  ।

ଦୁମ୍ ଦୁମ୍ ଦୁନ୍ଦୁଭି ଶିଙ୍ଗା ନାଗରା ଭେରୀ

ଝପ୍ ଝପ୍ ବାଦଲ ର ଫଉଜ ଧରି

କଳା ରଙ୍ଗେ ରଙ୍ଗା ବଦନ ଏକ ଲକ୍ଷ୍ୟ ଧ୍ୟାୟୀ

ମେଘ ରଜା ଚାଲେ ଦିଗ୍ ବିଜୟ କରି  ।

ଖେଳିଯାଏ ବିଦ୍ୟୁତ୍ ଅସ୍ତ୍ର ର ଝଙ୍କାରେ

କମ୍ପିଯାଏ ଦଶ ଦିଗ ଘଡ଼ଘଡ଼ି ନାଦ ରେ

ଲାଗିଗଲା ଘୋର ଯୁଦ୍ଧ ଆକାଶ ଅଙ୍ଗନେ

ମୁଦିଯାଏ ଆଖି ବିପଦ ଶଙ୍କାରେ ।

ଦେଖ ମେଘ ରଜା ସୈନ୍ୟ ପରାକ୍ରମ

କ୍ଷଣକେ ସାଜିଲେ ଗ୍ରୀଷ୍ମ କାଳ ଯମ

ଛେଦି ତା'ର ତପ୍ତ ରଶ୍ମି ତରବାରୀ

ହରିନେଲେ ତେଜ ଏବେ ନିସ୍ତେଜ ଗ୍ରୀଷମ ।

ଝିପି ଝିପି ବର୍ଷିଗଲା ପ୍ରାଣର ଧାରା

ତୃଷା ନିବାରଣ କଲେ ଜଗତ ସାରା

ଜୟ ଧ୍ୱନି ଶୁଭେ ଚଉଦିଗୁ

ଆକାଶୁ ଝରୁଛି ଅମୃତ ପରା ।

ପାଦପେ ବାନ୍ଧିଲେଣି ପଲ୍ଲବ ର ତୋରଣ

ବିଜୟ ଉତ୍ସବ ସର୍ବେ କରିବେ ପାଳନ

ସବୁଜ ପାଟ ପିନ୍ଧି ହସେ ଧରା ରାଣୀ

ଅମୃତ ପରଶେ ପାଇଛି ସେ ପରାଣ ।

ମେଘ ରଜା ମୃଦୁ ହସେ ଦେଖି ଧରା ଶିରୀ

ଗଳା ରେ ଗ୍ରୀଷମ ବିଜୟ ମାଳା ପିନ୍ଧି କରି

ସୁଶୀଳ ବିନୟ ଏବେ ଆକାଶ ରେ ଖରା

ଇନ୍ଦ୍ରଧନୁ ଆଙ୍କିଛି ସେ ରଜା ସ୍ମୃତି ସ୍ମରି ।