ଶରତ ସଞ୍ଜ

ଶରତ ସଞ୍ଜର ମାତାଲ କିରଣ

ଜହ୍ନିଫୁଲ ଫୁଟା ବେଳ 

ନୀଡେ ବାହୁଡନ୍ତି କଳରବ କରି

ବିହଙ୍ଗମ ଦଳ ଦଳ I

ନହକା ଖରାରେ ଦେହସେକେ ଜହ୍ନ

ଅଳସ ଭାଙ୍ଗଇ କଇଁ

ଅନ୍ଧାର ଆଗରୁ ଆଲୁଅର ଧାରେ

ତାରାଟିଏ ଦିଶୁନାହିଁ I

ଆକାଶଟା ସାରା ଶାରଦୀୟ ଶୋଭା

ସପନ ଦେଖୁଛି ଆଖି

ଗୋଲାପ ବିଞ୍ଚୁଛି ପ୍ରୀତିର ପରାଗ

ଭଅଁରକୁ ରଖି ସାକ୍ଷୀ I

ରକ୍ତ ଝରିଯାଏ ଦିଗବଳୟ ଦେହୁ

ଶେଫାଳୀ ମୁହଁରେ ହସ

ସଞ୍ଜ ଗଡିଯାଇ ଅନ୍ଧାର ଆସିଲେ

ଛୁଟାଇବ ତାର ବାସ I