ଶ୍ରମିକଟିଏ

ଶ୍ରମିକଟିଏ,

ପ୍ରଚଣ୍ଡ ଶୀତ, ରୌଦ୍ର ତାପ ଅବା ମୂଷଳ

ବର୍ଷା ଅବସ୍ଥାରେ,

ଫୁଙ୍ଗୁଳା ଶରୀରେ, ପଲ୍ଲୀରୁ ସହର ଯାଏଁ,

ପରିଶ୍ରମ କରେ ।

ଶ୍ରମିକଟିଏ,

ନଦୀ ବନ୍ଧ, ସେତୁ, ରାସ୍ତା, କଳକାରଖାନା

ଖଣି ଖାଦନରେ

ପାଇବ ମୋତେ ମନ୍ଦିର, ମସଜିଦ, ଚର୍ଚ୍ଚ

ଅବା ଅଟ୍ଟାଳିକା ଗଢିବାରେ ।

ଶ୍ରମିକଟିଏ,

ରେଳ ଚାଳକ, ବୈମାନିକ ଅବା ମୁଁ ନାବିକ

ହୋଇ ସାଗର ପାର କରେ

ମୋ ରକ୍ତର ଶ୍ରମର ବିନ୍ଦୁ ରୂପାନ୍ତର ହୁଏ

ସରବ ସଭ୍ଯତା ଗଢିବାରେ ।

ଶ୍ରମିକଟିଏ,

ମୁଣ୍ଡ ଝାଳ ତୁଣ୍ଡରେ ମାରି ଲାଗେ ରକ୍ତ

ପାଣି କରି ଦେଶର ଉନ୍ନତ୍ତିରେ

ଛୁଞ୍ଚି ଠାରୁ ସରବ ଉପକରଣ ସବୁର

ଅବଦାନ ତ ମୋ ହାତରେ  ।

ଶ୍ରମିକଟିଏ,

ଧରଣୀର ସମସ୍ତ ମଣିଷ ମୁହଁରେ ସେ

ଖୁସିର ଅମୃତ ଦେଇ

ସମସ୍ତଂକୁ ଅନ୍ନ ଯୋଗାଏ ସକଳ ଯାତନା

କଷଣ ସେ ସହି ସହି ।

ଶ୍ରମିକଟିଏ,

ମାଟିରେ ଗଡି ପଙ୍କରେ ସଢି, ଲଢେ ସବୁ

ଦିନ ପେଟ ଚାଖଣ୍ଡକ ନେଇ

ମୁଣ୍ଡର ଝାଳକୁ ତୁଣ୍ଡରେ ମାରି କ୍ଷୁଧା, ତୃଷା

ଦଳିତ ପତିତ ହୁଏ କାହା ପାଇଁ  ।

ଶ୍ରମିକଟିଏ,

ମୋ ଠାରେ ସମାନ ଦୁଃଖ ଓ ସୁଖ, ସମାନ

ହସ କାନ୍ଦର ଧାରା

ନୀଳକଣ୍ଠ ସାଜି ଗରଳ ପିଇଲେ ବି ହୋଇଛି

ଅବହେଳିତ ପରା  ।

ଶ୍ରମିକଟିଏ,

ମୁଁ ଲୁହ ଲହୁ ଢାଳି ଗଢେ ସୌଧ, ନୁହଁଇ ଶ୍ରମ

କାତର ନାହିଁ ମୋର ମାନ ଅଭିମାନ

ପାଣି କାଦୁଅରେ କାଟଇ ଦିନ, ଦେଶ ପାଇଁ

ଯୋଗାଏ ଅନ୍ନ, ପାଏ ସଦା ଅପମାନ ।

ଶ୍ରମିକଟିଏ,

ଶ୍ରମିକ ତ ଅଟଇ ବିଶ୍ୱର ବିଶ୍ଵକର୍ମା, ଗଢିଥାଏ

ପରା ଏଇ ଦୁନିଆକୁ

ତାର ଅମୂଲ୍ୟ ଶ୍ରମକୁ ଲଗାଇ ଭିନ୍ନ ଭିନ୍ନ ରଙ୍ଗ

ରୂପ ଦିଏ ସଂସାରକୁ ।

ଶ୍ରମିକଟିଏ,

ଶ୍ରମକୁ ଶ୍ରମିକ, ଚାଷକୁ କୃଷକ ତ କରି ଥାଏ

ଗଳାହାର ସହି କଷ୍ଟ ଯନ୍ତ୍ରଣାକୁ 

ତଥାପି ନିତି ସେ ସହୁଛି ପୁଂଜିପତିର ଶୋଷଣ

କଷଣ ଅତ୍ୟାଚାରକୁ ।

ଶ୍ରମିକଟିଏ,

ମୁଣ୍ଡ ଝାଳ ତୁଣ୍ଡେ ମାରି କରେ ଶ୍ରମିକ କୃଷକ

ସଂସାର ପାଇଁ ଅକ୍ଲାନ୍ତ ପରିଶ୍ରମ

କିଏ ବୁଝନ୍ତିନି ଯାହାର ମୂଲ୍ୟ ମହତ୍ତ୍ୱ, ତାର

ନାମ ତ ହେଉଛି ଶ୍ରମ  ।

ଶ୍ରମିକଟିଏ,

ପୁଂଜିତ ହୋଇଛି ସମ୍ବଳ ସବୁଠାରେ ସଂସାରେ,

ମୂଲ୍ୟ ନାହିଁ କିଛି ଶ୍ରମର

ତେଣୁ ପୁଂଜିପତି ଭାବେ ଶ୍ରମ ମୂଲ୍ୟ ପାଇଁ ଲଢିବା

ଶ୍ରମିକର ନାହିଁ ଅଧିକାର ।

ଶ୍ରମିକଟିଏ,

ସର୍ବେ, ଜାଣୁ, କହୁ, ଗାଉ, ଭାଷଣ ବି ଦେଉ

ଶ୍ରମିକ ଆମର ମହାନ୍,

ଯାହା ଦେଖୁ ଚଉଦିଗ, ଚାଷ ବାସ ଖଣି ଖାଦାନ

ସବୁ ଶ୍ରମିକଙ୍କ ଅବଦାନ   ।

ଶ୍ରମିକଟିଏ,

ଦେଖ ଭଉଣୀ ଭାଇ, ଶ୍ରମିକ କଟାଏ ଜୀବନ,

ହୋଇଣ ତ ହୀନିମାନ  

ଛାତିରେ ହାତ ରଖି କୁହ କେତେଜଣ ଦେଇଛେ

ଶ୍ରମକୁ ତାର ସନମାନ ।

ଶ୍ରମିକଟିଏ,

କୋଳେ ପିଲା ଧରି ହିଡ଼ ମୁଣ୍ଡେ ଶୋଇ ଶ୍ରମଜୀବି

ମହିଳା କଟାନ୍ତି ଦିନ

ରୋଗ ବୈରାଗରେ ଶ୍ରମ ନକରି ପାରିଲେ କଟା

ହୁଏ ତ ବେତନ  ।

ଶ୍ରମିକଟିଏ,

ବହୁ ସଂଗ୍ରାମ ପରେ, ମେ ମାସ ଏକ ତାରିଖ

ପାଳୁଛେ ବିଶ୍ବ ଶ୍ରମିକ ଦିବସ,

ତଥାପି ତାର ଅଧିକାର ହାସଲ ପାଇଁ ଶ୍ରମିକ

ନିତି କରୁଛି ପ୍ରୟାସ ।

ଶ୍ରମିକଟିଏ,

ଇତିହାସ କଥା ମନେ ପଡେ, ଶ୍ରମିକ ନିର୍ଯାତନା

ବ୍ୟଥା ହୋଇ ରହିଛି ଅଲିଭା ଅକ୍ଷର 

ମାଲିକ ମାନଙ୍କ ଶୋଷଣ କଷଣରେ ଶ୍ରମିକ

ମାନଙ୍କ ଅବସ୍ଥା କଟୁଥିଲା ଦୁଃଖ ଭିତର ।

ଶ୍ରମିକଟିଏ,

ପେଟ ପାଇଁ ଅଭାବ ଦାନା, ଦେହ ପାଇଁ ଅଭାବ କନା,

ଦୈନିକ କଟୁଥିଲା ଅଠର ଘଣ୍ଟା ପରିଶ୍ରମରେ

ଶ୍ରମର ପାରିଶ୍ରମିକ କଷ୍ଟରେ ଯାହା ମିଳୁଥିଲା, ଶ୍ରମିକ

ମରି ମରି ବଞ୍ଚୁଥିଲା ତହିଁରେ ।

ଶ୍ରମିକଟିଏ,

ଅତ୍ୟାଚାର ଜର୍ଜରିତ ଜାଗ୍ରତ ଶ୍ରମିକ ସମାଜ ହେଲେ

ଅତିଷ୍ଟ ଅତ୍ୟାଚାରୀ ମାଲିକ ବିରୁଦ୍ଧରେ

କଲେ ଧର୍ମଘଟ ଦୈନିକ ଆଠ ଘଣ୍ଟାରୁ ଊର୍ଦ୍ଧ୍ୱକାଳ ନ

କରିବା ପାଇଁ ପରିଶ୍ରମ ଭବିଷ୍ୟତରେ ।

ଶ୍ରମିକଟିଏ,

ଇତିହାସ ମନେ ପଡେ, ଥିଲା ଅଠରଶ ଛୟାଅଶୀ

ମଇ ମାସ ପହିଲା ତାରିଖ ସେହି ଦିନ

ଆମେରିକା ଚିକାଗୋ ସହର 'ହେମାର୍କେଟ' ଛକରେ

ହେଲା ବିରାଟ ଶ୍ରମିକ ସମ୍ମେଳନ ।

ଶ୍ରମିକଟିଏ,

ପୁଂଜିପତି ନିର୍ଦ୍ଦେଶରେ ସୁରକ୍ଷା ବାହିନୀ ଶ୍ରମିକଙ୍କ

ମଧ୍ୟେ ହେଲା ଘମାଘୋଟ ଲଢ଼େଇ

ଅତ୍ୟାଚାରୀର ଗୁଳିରେ ବହୁ ଶ୍ରମିକ ସେ ମାଟିରେ

ସବୁଦିନ ପାଇଁ ଗଲେ ଶୋଇ ।

ଶ୍ରମିକଟିଏ,

ରକତଭିଜା କନାକୁ ପତାକା କରି ଗୁଂଜି ଉଠିଲା

ଗାନା ବଂଚି ରହିଥିବା ଶ୍ରମିକର

ଲାଲ ବାନାର ତଳେ ଦୁନିଆର ଶ୍ରମିକ ଏକ ହୁଅ,

ଗାଇ ଶ୍ରମିକ,ଏକତା ଜିନ୍ଦାବାଦର ସ୍ୱର ।

ଶ୍ରମିକଟିଏ,

ଶ୍ରମିକ ଏକତାରେ କମ୍ପି ଉଠିଲା ଅବନୀ-ଅମ୍ବର

ବଂଚିବା ପାଇଁ ସଂଗ୍ରାମରେ

ଦାବୀ ଶୁଭିଲା, ବଂଚିବାକୁ ଦିଅ ଆମକୁ ମଣିଷ ପରିକା

ବିଶ୍ରାମ ଦରକାର ପ୍ରତି ଛ'ଦିନରେ ।

ଶ୍ରମିକଟିଏ,

ଆମେରେ ମଣିଷ, ନୁହେଁ ଖାଲି ଶ୍ରମ ଦାନ କରିବାର

ଏକ ଜୀବନହୀନ ଯନ୍ତ୍ର

ସୁଖ-ଦୁଃଖ, ରୋଗ-ବୈରାଗ ସମୟ ପାଇଁ ଅବସର

କାହିଁକି ନାହିଁ ଆମର ।

ଶ୍ରମିକଟିଏ,

ସେହି ଏୈତିହାସିକ ଦିନରୁ ଅଦ୍ୟାପି ପ୍ରତି ବର୍ଷ ମଇ

ମାସର ପ୍ରଥମ ଦିବସ

ଲଢ଼େଇ ଲଢ଼େଇ, ତା ବ୍ୟତୀତ ମୁକ୍ତି ନାହିଁ, ଶ୍ରମିକ

ଚେତନାର ଅଭିବୃଦ୍ଧି ପାଇଁ ଶ୍ରମିକ ଦିବସ ।