ଶ୍ରୀଚରଣ ତଳେ ଶରଣ ଦିଅ

ଶୁଖି ତ ଗଲାଣି ଆଖି ଲୁହ ସବୁ

ଅସରନ୍ତି କୋହ ଦୁଃଖ ଯାତନା  

ଭରସା କେବଳ ତୁମେ ଜଗନ୍ନାଥ 

ମଣିମା ଶୁଣିବା ହେଉ ପ୍ରାର୍ଥନା ।

ନ ହେଉ ଦୁର୍ବଳ ଭାବ ସୁସମ୍ପର୍କ 

ନ ତୁଟୁ ମଣିଷ ମନୁ ବିଶ୍ୱାସ  

ଲାଗେ ଦୁର୍ବିସହ ସଂସାରେ ଜୀବନ 

ନ ଗ୍ରାସୁ କୁହେଳି ସନ୍ଦେହ ତ୍ରାସ ।

ଘାରେ ମିଛମାୟା ବିଷ ହଳାହଳ

ମରିଯାଏ ମନ ଭକ୍ତି ବିଶ୍ୱାସ  

ଦୂଷିତ ଜଗତ ବହେ ଅଣଚାଶ

ମଣିଷ ପାଲଟେ ଯନ୍ତ୍ରର ଦାସ ।

ହେଉଥାଉ ଦୃଶ୍ୟ ପତିତପାବନ 

ବରଷୁ କରୁଣା ପ୍ରତି ହୃଦୟେ  

ନ ମରୁ ମଣିଷ ବଞ୍ଚି ଥାଉଁ ଥାଉଁ

ନ ସଢୁ ଅଜ୍ଞାନ ତିମିର ମୋହେ ।

ଫୁଟୁ ଦିବ୍ୟ ଆଶା ମୁଖେ ସ୍ମିତ ହାସ୍ୟ

ସୁମନ ସୁଗୁଣ ଚେତନା ଜ୍ଞାନ  

ଉନ୍ମେଷୁ ଜୀବନ ସୁମାନବିକତା 

ସୁଲଭୁ ସୁଗତି ପରମାନନ୍ଦ ।

ହେଉ ଚରିତାର୍ଥ ଜୀବନ ସାର୍ଥକ 

ଲକ୍ଷ୍ୟ ଅସମ୍ଭବ ହେଉ ସମ୍ଭବ  

ଏତିକି ମାଗୁଣି ନିଳାଦ୍ରୀଶ ନାଥ

ଶ୍ରୀଚରଣ ତଳେ ଶରଣ ଦିଅ ।