ଶୀତୁଆ ସଞ୍ଜ

         

ନଇଁ ନଇଁ ଆସେ ଶୀତୁଆ ସଞ୍ଜ

ହାଇ ମାରି ଅଳସେ ସର୍ବାଙ୍ଗ ଘୋଡ଼ାଇ

ବେକ କାଢ଼ି କଇଁଚ ପରି ଧିରେ ଧିରେ

ଥରାଏ ଛାତି ଥିରି ଚାଲି ଇତସ୍ତତଃ

ଛାଇ ଅନ୍ଧାରର ବାଟେ ପାଦ ହୁଏ ଛନ୍ଦି l

ଅଜଣା ଆତଙ୍କେ ମନକୁ ଆଣି ଭୟ

ଶୀତୁଆ ସଞ୍ଜ ଲାଜେଇ ଯାଇ

ସଂକୁଚିତ ହୁଏ ଲାଜକୁଳୀ ଲତା ପରି

ହାତେ ଦାଆ ଧରି ଧାନ କଟାଳି ଫେରେ l

ଦେହର ଲୋମ ଉଠୁଥାଏ ଟାଙ୍କୁରି

ଗାଈ ପଛେ ଦୌଡ଼ି ଧୂଳି ଉଡ଼ାଏ ବାଛୁରୀ

ଛାଡ଼ୁଥାଏ ବାର ବାର ହମ୍ଵାରଡ଼ି

କାନ୍ଧେ ଧାନ ଭାର ବୋହି ଖଳାକୁ l

ଚାଷି ମୂଲିଆ ଆସୁଥାଏ ଧାଇଁ ଧାଇଁ

ସୁଲୁ ସୁଲିଆ ଶୀତଳ ପବନେ ସଞ୍ଜଦୀପ

ଅଙ୍କେଇ ବଙ୍କେଇ ନାଚୁଥାଏ ଚଉରାମୂଳେ 

ଶଙ୍ଖ ବଜାଏ ମାଆ ସାଆନ୍ତାଣୀ

ବୋହୂ ଶିଖିନି ବୋଲି ଭଲରେ ବଜାଇ l

ଗାଁ ପଡ଼ିଆରେ ପିଲାଙ୍କର କୋଳାହଳ

ଛକ ଛକ ଯାଗାରେ ନିଆଁପୁହାଁ ହୁଏ ଭିଡ଼

ଧୂଆଁ ଉଠୁଥାଏ କୁଟା ପତରର ଜାଳେ

ଅସମୟେ ଶୀତୁଆ ସଞ୍ଜଟା କନ୍ଦାଇ ଦିଏ 

ମା' କୋଳର କ୍ଷୀର ପିଆ ଛୁଆଟାକୁ l

ବୁଢ଼ା ଶଶୁର ବସିଛି ଜଗି ପିଇବାକୁ ଚାହା

ଶୋଇଲେ ପୁଅ ବୋହୂମାଆ ତିଆରି ଦେବ

ଶୀତର ଦାଉ ପାରୁନି ସହି ବୟସ ଆଉ

ଖୁ‍ଁ ଖୁଁ କାଶ ସାଥୀରେ ପେଲୁଛି ଧଇଁ

ଶିଶିର ପଡ଼ି ହେମାଳ ହୁଏ ଘର ଅଗଣା l

ଘର ଭିତରେ ବିଛଣା ପାରି ଜୁଡୁବୁଡୁ

ଶୀତୁଆ ସଞ୍ଜ ନେଇ ଆସେ ଅନ୍ଧାର ରାତି

କମଳ ଭିତରର ଉଷୁମ ହୁଏନା ଛାଡ଼ି

ଯେତେ କମଳକୁ ସେତେ ଶୀତ

ହେଉଥାଉଁ ଏପଟ ସେପଟ ଭିଡ଼ି ମୋଡ଼ି।