ଶୀତ ଲହରୀ

ସର୍ଜନାର ଅସରନ୍ତି 

ଭାବନା ଢେଉ ଭାଙ୍ଗି

ଆସ ତୁମେ ଶୀତ

ସକାଳର ଚା କପ୍ ଧରି।

କେବେ ଫୁଲ-ପତ୍ର

ଛନ୍ଧା ଗହଳରେ

ଆସିଥାଅ ତୁମେ 

ଶିଶିରର ଶାଢୀ ପିନ୍ଧି।

ଖିଆଲି ମନରେ 

କେବେ କେବେ

ଚାଲି ଆସ ଅସରନ୍ତି

ଗଳ୍ପ କବିତାର ଲହରୀ ଭାଙ୍ଗି।

କେବେ ପୁଣି ବନ-

ଲତା ପାହାଡର

ସେହି ନିସ୍ପଦ୍ଧ, ନିର୍ଜନ

ରାତିଟିଏ ହୋଇ।

ମନ କାଗଜରେ,

ଅସରନ୍ତି ଗଳ୍ପ ପେଡି

ଖୋଲି ଦିଅ, 

ଫୁଲର ପାଖୁଡା ମେଲି।