ଶହୀଦର ଆତ୍ମ କଥା

ଶହୀଦଟିଏ ମୁଁ ଲଢେଇରେ ମିଶି ଗୁଳିରେ ଛଲ୍ଲି ହେଲା ଶରୀର

ଆଣ୍ଠୁରେ ମୋ ଗୁଳି ଛାତିରେ ମୋ ଗୁଳି ଉତ୍ସାହ ବଢିଲା ମୁଁ ପରା ବୀର !

ଗୋଟାଏ ଗୋଡରେ ଘୁଷୁରି ଘୁଷୁରି ଛାତିକୁ ଚାପି ମୋ ଆଗେ ବଢିଲି

ବାର ଜଣ ଶତୃ ସୈନ୍ୟ ମାରିଲି ମୁଁ ମୁଣ୍ଡେ ଗୁଳି ଖାଇ ଟଳି ପଡିଲି ।

ଟଳିବା ପୂର୍ବରୁ ଜାତୀୟ ପତାକା ଖସି ପଡୁଥିଲା ତୋଳି ଧରିଲି

ବନ୍ଦେ ମାତରମ୍ ଗାନ କରୁଥିଲି ମାଟି ମାଆକୁ ମୋ ସଲାମ୍ କଲି ।

କ୍ୟାପଟେନ୍ ମୋର କୋଳେ ଧରିଥାନ୍ତି ମୁଁ କହିଲି ମୋର ଭାବନା ତେଜି

ଦେଶ ମାଆ କଥା ଭାବିବାର ବେଳ କ୍ୟାପଟେନ୍ ମୋର ଉଠିଲେ ଗର୍ଜି ।

ବନ୍ଧୁକ ଉଠାଇ ଭିଡି ଗଲେ ଆଗେ ଶତୃ କରୁଥାନ୍ତି ଗୁଳି ବରଷା

କଭର ଫାୟାର ଦେଉଥାନ୍ତି ସାଥି ଜୀବନକୁ ଟିକେ ନାହିଁ ଭରଷା ।

ଗୋଡାଇ ମାରିଲେ ବଙ୍କର ଭାଙ୍ଗିଲେ ଛତ୍ରଭଙ୍ଗ ଦେଲେ ଶତୃ ସଇନ

ସାଥୀମାନେ ମୋର ଉଲ୍ଲାସେ ମାତିଲେ ଭାରତ ମାତା କି ଜୟ ଗାଇଣ ।

ତସ୍କରଙ୍କ ପରି ଶତୃ ସେନା ରାତି ଅଧେ ପଶି ମାରୁଥିଲେ ଟି ମଜା

ପୋଷ୍ଟ ଆମ ନିଜ ଦଖଲକୁ ନେଇ ଉଡାଇଲେ ସେଠି ବିଜୟ ଧ୍ୱଜା ।

ପାହି ଆସୁଥାଏ ରାତି ସୂର୍ଯ୍ୟଙ୍କର ସିନ୍ଦୁରା ଫିଟିବା ବେଳ ଆଗତ

ଜୀବନ ଦୀପ ମୋ ଲିଭି ଆସୁଥାଏ ମୁଖ ମଣ୍ଡଳରେ ଲାଗଛି ସ୍ମିତ ।

ମନେ ପଡୁଥାଏ ପ୍ରାଣ ପ୍ରିୟା ମୋର ତା ଗରଭେ ଶିଶୁ ସାତ ମାସର

ଗୋଟିଏ ମାସର ଦାମ୍ପତ୍ୟ ଜୀବନ କିପରି ସହିବ ବୈଧବ୍ୟ ତା'ର !

ମନେ ପଡୁଥାଏ ଭଉଣୀର ରାକ୍ଷୀ ଋଣୀ ରହିଲି ମୁଁ ଆର ଜନମ

ଲଭିବି ଯଦିବା ପରିଶୋଧ ହେବ ପାଳିବି ଭାଇର ନ୍ୟାୟ ଧରମ ।

ଜନନୀ ମୋହର କିପରି ସହିବ ଖବର ପାଇଲେ ମରଣ ମୋର

ଚବିଶ ବରଷ ସ୍ମୃତି ସାଉଁଟିବ କିଏ ବା କହିବ ଧନ ମୋହର !

ପିଅର ମୋହର ସେନା ବୀର ରକ୍ତ ଗରବରେ ଛାତି ଫୁଲି ଉଠିବ

ଆଖିର ଲୁହକୁ ଚାପି ରଖି ମୁଖେ ହସଟିଏ ତାଙ୍କ ଫୁଟି ଉଠିବ ।

ହାତଟି ମଥାରେ ସଲାମ୍ ମୁଦ୍ରାରେ ଆଖି ମୋର ଧୀରେ ହେଲା ମୁଦ୍ରିତ

ଜାତୀୟ ପତାକା ଆଛାଦିତ କରି ଶବକୁ ମୋହର କଲେ ଆୟତ୍ତ ।

ଆହୁରି ସତୁରି ଶହୀଦ ସେନାନୀ ପତାକାରେ ଘୋଡି ହୋଇ ଶରୀର

ନିଜ ଜନ୍ମ ସ୍ଥଳ ଉଦ୍ଦେଶ୍ୟରେ ପଠା ହେଲା ସମସ୍ତଙ୍କ ମର ଶରୀର ।

ଗ୍ରାମରେ ମୋହର ହଜାର ସଂଖ୍ୟାରେ ଜନତା କରିଲେ ଶେଷ ଦର୍ଶନ

ପତ୍ନୀ ମୋର ପଣ କଲା ଶବଧାରେ ସନ୍ତାନକୁ ତା'ର କରିବ ସୈନ୍ୟ ।

ଆତ୍ମା ମୋର ହେଲା ଗୌରବ ମଣ୍ଡିତ ଶୁଣି ପତ୍ନୀଙ୍କର ବୀରତ୍ଵ ବାଣୀ

ଦେଶ ଦଶ ପାଇଁ ଜୀବନ ଉତ୍ସର୍ଗ ସେ କଥା କି ବାକ୍ୟେ ହୁଏ ବଖାଣି !

ଏତିକି ମିନତି ବିଭୁ ପାଶେ ମୋର ମାନବ ଜନମ ଲଭିବି ଯଦି

ସେନାଟିଏ ହୋଇ ଦେଶ ମାତୃକାର ଋଣ ସୁଝିବାକୁ ପିନ୍ଧିବି ବର୍ଦ୍ଦି ।